Lo govèrn francés del primièr ministre Michel Barnier es tombat dempuèi aqueste dimècres 4 de decembre, après qu’una mocion de censura presentada pel Nòu Front Popular (NFP) recebèt lo sosten inesperat del Recampament Nacional (RN), çò que permetèt una majoritat de 331 deputats. Aquela decision marca una virada dins la legislatura e met fin a l’executiu qu’èra estat nomenat fa sonque tres meses. Es lo primièr còp dempuèi 1962 contra lo govèrn Pompidor qu’una mocion de censura capita ben.

Lo desclavador de la crisi es estat l’activacion de l’article 49.3 de la Constitucion per aprovar lo budget de la Seguretat Sociala sens vòte parlamentari, una manòbra qu’a indignat los grands sectors de l’oposicion. La soma de las fòrças de l’NFP (192 sètis) e de l'RN e de sos aliats de l’UDR del niçard Éric Ciotti (140 sètis) despassava de luènh la majoritat absoluda necessària (288). S’es pas pogut, doncas, votar la mocion de censura presentada per l’RN, que l’auriá pas sostenguda l'esquèrra,  perque èra signada per mens de deputats e èra pas, per tant, prioritària a respècte de la primièra mocion.

Marine Le Pen, primadièra de l’RN, a justificat son sosten a la mocion de l’esquèrra en assegurant que “Sénher Barnier voliá pas respondre a la demanda dels onze milions d’electors del Recampament Nacional. Cadun assumirà sas responsabilitats”. " De son caire, la deputada de l’NFP, Mathilde Panot, aviá argumentat qu’“es pas possible pels qu’an perduda una eleccion de governar dins una democracia”.

Aquel resultat se produtz après qu’en octòbre Barnier venquèt una autra mocion de censura gràcias a l’abstencion tacita de l’RN, un fach que ja demostrava una instabilitat politica creissenta. Dempuèi las eleccions legislativas de 2022, quand lo camp d’Emmanuel Macron perdèt la majoritat absoluda, los govèrns successius an degut afrontar mai d’una trentena de mocions de censura, mai que mai degudas a l’emplec sistematic del 49.3 pel govèrn Borne.

Amb la desfacha del govèrn, França intra ara dins un novèl periòde d’incertitud politica. Las opcions del president Macron son limitadas a la formacion d'un nòu executiu, ja qu’es pas possible, constitucionalament, de provocar una novèla dissolucion de l’Assemblada Nacionala dins un relambi inferior a un an, valent a dire abans de l’estiu de l’an 2025. D’unes, a La França Insomesa o al Recampament Nacional, espèran una demission de Macron qu’a capitat, amb l’oposicion generala a sa politica e la dissolucion de l’Assemblada en 2024, a provocar una crisi politica jamai vista jos la Cinquena Republica.