Fa de temps, su anacha en avian, dotze ore, damb una escala a Dobai (ai ai ai!, dèdica au grop Aqueles!, qu’avema parlat au telefòne a u cantaires fa quarques jornes, èra tròup ben) per anar ae Filipine.

Avema aterrat a Cebo ciutat, ona su naishua. Pui a melhora amiga de ma maire, nos ese vengüa recuperar. Avema passat de temps dintre una ostaria de Cebo. Ai mancat de stofar-me damb una spina de peish. Après su anacha sus una ísora sonaia Palaoan. A mar era blau azur. Me su pausaia quieta en-t un cantan, dintre un amac. Ai legit ben de temps a l’ombrina.

Ai fach de pionjaia, gaire prefons perque avia mal d’aurelhe. Ai repilhat un avian mas aquer còrp per Manilha, per veire a familha e o restaurant de ma mairgran. O restaurant es en riba de marina.

Un jòrn, i èra marèa bassa, a mar bassa era a cinc mètres dau restaurant. E un jòrn l’aiga ese puaia auta, a manco un mètre d’e taure dau restaurant. Ai tornat a Mentan, veire mon autra mairgran. E su melhor en casa mia, qu’autra part. Coma ditz o provèrbi a Mentan: «A mi, o campanen es o men!».

Ararat ese nòstre

Ai fach tres ore de veitura per anar a l’aeropòrt, de Mentan a Milan. Era per evitar una escala. Avema fach quatre ore d’avian per aterrar en Armenia.

Sema anaches direccian Erevan, a capitala dau païse. Sema anaches dintre l’apartament gran gran de ma mairgran. Rèsta a Mentan mas a captat un apartament a Erevan perque fa de comèrci ailí.

L’apartament dona sus una piaça grana d’Erevan, sonaia piaça d’a República «Հանրապետության հրապարակ». Avètz vista a scritura? Es aquò per l’armèni! Parlo armèni mas ese mai difíchile d’o scríver.

Sema restats una setmana en-t a vila. E après avema passat una setmana damb l’autra mairgran a Vanasòr. Es un luec mai paure, mas ese ben perque ma familha ese super simpa.

Avema ben manjat, de nomes de specialitats: d’armajo, de pelmini, de rachapoli, de tòlma, de bòrsh, de khorovats damb de carn.

Ai vist o mont Ararat, en veitura per anar veire una autra vila. Mas ese de l’autre costat d’a frontiera, costat Armenia occidentala (actualament administraia per Turquia).

Avema vist una stàtua de Carlo Aznavorian dintre una autra vila mai!

E collegiane de 5a de Maurois de Mentan

Jornalet a una seccion especifica sus l’escòla occitana. Nos agradariá fòrça que las escòlas, que sián de Calandretas o d’escòlas bilingüas, poguèsson emplenar elas meteissas aquesta seccion amb de nòvas, e que los quites escolans las poguèsson redigir en explicar los faches que fan l’actualitat dins cada escòla: una excursion culturala, la vesita d’una personalitat, una fèsta populara amb los parents, una competicion esportiva, etcetèra. Evidentament, las fotografias, los enregistraments o los imatges de vidèo seràn tras que benvenguts, se n’i a.

Se cada escòla nos manda quatre o cinc nòvas per an serem plan contents e satisfaches. Pensam que pòt èsser un bon ponch d’amassada per la comunautat educativa occitana, una iniciativa interessanta pels escolans e un esplech de socializacion lingüistica per las familhas dels escolans.

Esperam de poder comptar amb lo vòstre sosten, e esperam que Jornalet serà una aisina utila per las escòlas occitanas. Mandatz-nos las vòstras nòvas a info@jornalet.com