Danemarc, país escandinau amb una istòria imperiala, travèrsa uèi d’enjòcs geopolitics e identitaris que tòcan sas possessions. Lo debat mai recent s’es concentrat sus la question de l’independéncia de Groenlàndia, un territòri que foguèt colònia danesa fins en 1953, quand foguèt incorporat al reialme amb l’estatut de comtat. Dempuei 1979, l’illa gaudís d’una autonomia amb un parlament pròpri. 

L’independéncia de Groenlàndia

Las declaracions de son primièr ministre, Múte Bourup Egede, qu’exprimiguèt pendent son discors de cap d’an lo desir de veire l’illa aténher la plena sobeiranetat, s’afortisson dins lo contèxt de tensions geopoliticas dins l’ocean Artic, ont de poténcias coma los Estats Units an manifestat un interès pel contraròtle estrategic d’aquela region, e quitament per la compra de l’illa, prepausada per Donald Trump recentament. Egede respondèt i respondèt fermament: “Groenlàndia es nòstra. Sèm pas per vendre e o serem pas jamai”. Pasmens, malgrat aquelas aspiracions, l’economia de Groenlàndia demòra dependenta de las subvencions danesas, fasent venir l’independéncia una escomesa economica màger.

Aquel desfís d’independéncia es pas lo sol a preocupar Danemarc, qu’aviá agut de possessions en Índia (Tranquebar), en Cariba (Índias Occidentalas danesas) e en Africa, perdudas totas long dels sègles XIX e XX. En 1814, Norvègia se separèt del reialme danés, e Islàndia obtenguèt son independéncia en 1944. Fin finala, dins las illas Feròe, autonòmas dempuèi 1948, las voses en favor de l’independéncia contunhan de se far ausir, e lo debat demòra viu dins la politica feroesa.

Enebidas las bandièras catalana, tibetana e palestiniana

Dins aquel contèxt, Danemarc sembla de se virar cap a de politicas qu’an per mira d’afortir son identitat nacionala, coma ne testimònia la recenta legislacion suls simbòls nacionals. Segon Segre, dempuèi lo primièr de genièr de 2025, la lei danesa enebís de brandir de bandièras estrangièras, estatalas o regionalas, en mastes, una mesura qu’inclutz explicitament las bandièras catalana, tibetana e palestiniana. Aquela lei, votada pel Folketing (lo parlament danés) après una decision de la Cort Suprèma de 2023, a per mira de mantenir lo Dannebrog (la bandièra danesa) coma lo simbòl nacional incontestat. Malgrat qu’aquela lei admeta qualques excepcions pels païses nordics vesins, a suscitat de criticas, sustot a causa de sa percepcion coma una restriccion a la diversitat e a la libertat d’expression.

Lo contrast entre la volontat d’independéncia dels territòris coma Groenlàndia e la legislacion restrictiva suls simbòls nacionals illustra un Danemarc pres entre sas ambicions de manténer l’unitat de son reialme e las pressions intèrnas e extèrnas que l’obligan irremediablament de se reïnventar.