Un còp de mai, nos faràn avançar d’una ora nòstres relòtges e mòstras per intrar dins l’orari d’estiu. Aital, dins la nuèch de uèi dissabte a deman dimenge, a doas oras seràn dirèctament tres oras. Aquò permetrà d’aver mai d’oras de lutz pendent la jornada.

Las mòstras e los relòtges se mòvon a l’encòp gaireben dins tota Euròpa. Aquò comencèt a partir de la crisi del petròli de 1974, quand qualques païses decidiguèron de cambiar l’orari per aprofechar la lutz del solelh e consumar mens d’electricitat. Dempuèi 1981, aquel cambiament orari es una nòrma de l’Union Europèa.

Amb aquesta practica, en Occitània, l’ora oficiala es en estiu de doas oras de mai que l’ora solara, mentre qu’en ivèrn es d’una ora de mai.

Un debat malescasut

Lo debat sus l’abolicion del cambiament d’ora al sen de l’Union Europèa es totjorn encalat malgrat lo sosten majoritari dels ciutadans. Lo Parlament Europèu n’aprovèt la supression en 2019, mas la manca de consens entre los estats membres empedís d’avançar. Mentre que qualques païses avaloran d’ajustar lors fuses oraris al servici de la vida personala e de l’economia, d’autres preferisson de manténer lo sistèma actual per evitar de mancas de coordinacion. Davant d’autras prioritats dins l’agenda europèa, l’avenir d’aquesta question es totjorn malsegur.

L’ora actuala ven dels nazis

Lo 7 de març de 1941, lo govèrn franquista d’Espanha ordenèt de cambiar l’ora oficiala per que s’acordèsse amb l’ora d’autres païses europèus, que l’Alemanha nazi i venián d’impausar l’orari alemand. A la fin de la Segonda Guèrra Mondiala, totes los estats que foguèron ocupats pels nazis mantenguèron l’orari centreuropèu, un orari que lo jonguèron Andòrra, Gibartar e Mónegue. Portugal e lo Reialme Unit servèron l’ora de diferéncia.