Los astronòms an descobèrts de signes d’una molecula rara dins l’atmosfèra d’una exoplaneta, la K2-18b, situada a 124 annadas-lutz de la Tèrra, çò rapòrta The Washington Post. Aquela molecula, lo dimetilsulfur (DMS), es pas producha sus Tèrra que per d’organismes vius, sustot lo fitoplancton. L’observacion es estada realizada gràcias al telescòpi espacial James Webb de la NASA.

Dins un estudi, publicat dins The Astrophysical Journal Letters, los cercaires soslinhan que s’agís pas d’una pròva definitiva de vida extraterrèstra, mas benlèu de la biosignatura mai prometedoira jamai detectada fòra del Sistèma Solar. K2-18b, qu’orbita a l’entorn d’una nana roja, poiriá abrigar un ocean global, e son atmosfèra rica en idrogèn ramenta la dels «monds iceanics», un acronim d’idrogèn e ocean.

Lo professor Nikku Madhusudhan, de l’Universitat de Cambridge, crida a la prudéncia mas admet qu’aquela descobèrta poiriá representar «una de las estapas mai importantas de l’istòria de la sciéncia». D’observacions complementàrias fan besonh per confirmar la preséncia de DMS o d’un compausat similar.

Malgrat que siá pas signatària de l’article, la biologista Emily Mitchell, de l’Universitat de Cambridge, que collabòra pasmens amb l’equipa de recèrca, a explicat que coma la planeta K2-18b es mai cauda que la Tèrra, l’emergéncia de la vida s’i seriá poguda produire mai lèu. Precisa pasmens que se cal pas esperar a i trobar de formas de vida complèxas coma de peisses o dels crustacèus, mas qu’es possible que de microorganismes relativament sofisticats i existiscan. «Es fòrça especulatiu», çò a declarat Mitchell, «mas nòstres modèls son compatibles amb la preséncia de fitoplancton complèxe.»

Malgrat l’estrambòrd, la comunautat scientifica demòra prudenta. Fòrça questions subsistisson: aquel signe es real? Se pòt atribuïr amb certitud al DMS? Poiriá provenir de procèsses non biologics? Per ara, existís pas cap de mecanisme quimic conegut capable de produire una tala quantitat de DMS sens vida.

La quista de vida dins l’univèrs es longa e semenada d’ambigüitats. Coma o remembra la biologista Emily Mitchell, «i aurà pas jamai una sola biosignatura que convencerà totòm». Mas aquela descobèrta, quitament malsegura, estimula la recèrca e alimenta l’espèr que siam pas sols dins l’univèrs.