Lo conselh regional de Venèt ajornèt dimars passat un còp de mai lo vòte sus una convocacion de referendum d’independéncia. Pendent la session, los partits opausats al referendum insistiguèron en dire que, se se fasiá, deuriá èsser solament consultatiu, e que seriá illegal; aital decidiguèron de renviar la proposicion de lei en comission per que los conselhièrs revisèsson lo tèxt.

La Liga Venèta-Liga Nòrd esperava que dimars, après un primièr ajornament, se poguèsse votar fin finala la proposicion, per fin de poder far, pendent la davalada, un referendum consultatiu, mas lor propòsta foguèt minoritària.
 
Tant lo conselhièr Stefano Valdegamberi (del partit Futur Popular) coma lo president del conselh Luca Zaia (de la Liga Venèta-Liga Nòrd) insistiguèron que se votava pas sus l’independéncia mas sul drech dels ciutadans per que la pòscan votar. Pr’aquò lo Partit Democratic e lo Pòble de la Libertat foguèron opausats a aquela proposicion de lei en disent que lo procediment previst èra illegitim.
 
En prevesent que la propòsta capitariá pas lo vòte, lo grop del Pòble de la Libertat demandèt de renviar lo tèxt en comission per ne far la revision.
 
Venèt cèrca de recuperar la sobeiranetat de l’anciana Republica de Venècia, desmantelada per Napoleon en 1797. L’an passat, lo movement Independéncia Venèta, qu’es extraparlamentari, amassèt vint mila signaturas de demandar la convocacion d’un referendum d’independéncia. En novembre, lo Conselh de Venèt votèt la resolucion 44, qu’autrejava al president Luca Zaia lo mandat per començar urgentament las relacions institucionalas amb totas las entitats de l’Union Europèa e l’ÒNU, per tal de garentir que lo pòble venèt foguèsse consultat sus son autodeterminacion.
 
Lo referendum resultant de tot aquel procès, se se fasiá, seriá de caractèr consultatiu e non pas vinculant. Ça que la, l’estrategia d’Independéncia Venèta considèra que se la majoritat votèsse favorablament per recuperar la sobeiranetat, seriá un mandat democratic que lo govèrn italian poiriá pas mesestimar.