La Republica Democratica de Còngo es a patir, dempuèi tretze ans, un dels genocidis mai murtrièrs de l’istòria de l’umanitat, dins la granda indiferéncia generala. Lo nombre de victimas subrepassa los sièis milions.
 
Las informacions nos arriban pas pels mèdias de massa, mas per de ciutadans espantats que fan virar las informacions. Es lo cas del blòg d’un jove ciutadan francofòn que parteja sas reflexions e fa virar d’informacions. Lo blogaire nos assabenta sul genocidi en Còngo, ne publica un documentari de 26 minutas; e mai i a la peticion lançada per la romancièra nimesenca Frédérique Hébrard per far conéisser e arturar aquel massacre.
 
S’agís d’un dels conflictes armats d’analisi mai complèxa, sas causas son multiplas e son restacadas a d’autres conflictes coma lo de Rwanda e Burundi, dont fòrça actors an participat. Participan de milícias, de grops armats, de grops d’autodefensa, de grops rebèls e d’armadas estatalas. Las alianças se son transformadas d’un biais aclapant. L’identitat etnica, per contra, es pas una causa del conflicte mas una fòrça de mobilizacion politica.
 
Lo documentari soslinha lo ròtle jogat pels Estats Units e lors païses aliats dins la region, coma Rwanda e Oganda, que rendon Còngo victima de sa riquesa naturala pròpria, mai que mai dels diamants.