Lo president de la Comission Europèa, José Durão Barroso, e lo primièr ministre italian, Enrico Letta, foguèron recebuts ièr a Lampedosa amb de crits de “vergonha” e d’“assassins”. Mentre que lo nombre de mòrts de la tragèdia contunha d’aumentar e que se sarra ja de tres cents, ièr se debanèt la primièra vesita dels dos mandataris, durament criticats per las autoritats de l’illa per lor indiferéncia vèrs la tragèdia de l’immigracion.
 
La consolessa, Giusi Nicolini, contunha de reprochar l’indiferéncia tant de l’estat italian coma, sustot, de l’Union Europèa. Es pas una polemica nòva: Nicolini escriguèt, ja en febrièr passat, una letra a l’Union Europèa entitolada “Cossí de gran deu èsser lo cementèri de mon illa?”. La responsa foguèt lo silenci. E ara, quand i a encara de desenats de cadavres jos l’aiga, la tragèdia a tornat metre l’Union al ponch dels agaches.
 
Los faches e las chifras o dison tot: lo centre d’aculhença de la Lampedosa, una illa de 20 quilomètres cairats e de 6000 abitants, a una capacitat per 700 personas mas a l’ora d’ara aculhís 1350 immigrants.
 
Barroso diguèt ièr, a la Lampedosa, que fariá tot çò que caldriá per que se tornèsse pas passar una tragèdia coma aquela e diguèt qu’Euròpa se deu pas mostrar indiferenta, e qu’o fariá pas “perque lo problèma de la Lampedosa es tanben un problèma europèu”.
 
Justament abans ièr, los vint e uèch estats membres s’amassèron per tractar la question, sens que se’n conesca encara cap de mesura concreta. “La Comission, dins sas competéncias e sas ressorsas, contunha d’èsser plenament engatjada a trabalhar en mai de mesuras e d’accions concretas que se pòscan prene dins los domenis europèu e nacional per abordar l’engatjament dels refugiats e las dificultats dels estats membres afectats, quitament a travèrs de l’accion conjoncha amb de païses tèrces”, çò diguèt amb la lenga de fusta l’executiu comunautari abans l’amassada.
 
 
“Per venir plànher lo dòl e pro, o pòdon far per corrièr electronic”
 
La consolessa, en de declaracions a la ràdio espanhòla Cadena SER, foguèt ièr plan dura: “Ieu disi a Barroso e a qui l’acompanhe del govèrn italian que se venon plànher lo dòl, o pòdon tanben far per corrièr electronic; se venon aicí cal que siá per m’explicar çò que va cambiar, que vòlon cambiar del destin d’aquelas personas que morisson aital e del destin de la Lampedosa; perque coïncidisson aicí doas causas: per la Lampedosa es fòrça desparièr d’èsser illa de frontièra o d’èsser pòrta d’Euròpa.”
 
L’endeman de la tragèdia, la comissària europèa de l’interior, Cecilia Malmström, diguèt: “nos cal doblar los esfòrces per luchar contra los trafegaires qu’esplechan lo desespèr uman”. E lo comissari europèu de la politica regionala, Johannes Hahn, soslinhèt qu’en Euròpa totes devon èsser los responsables d’aqueles faches. Mas en Itàlia demandan de mesuras concretas e una politica efectiva per evitar de nòus desastres coma aquel. De fach, aquesta setmana la Comission a refusat las criticas que son arribadas d’Itàlia e a volgut metre en evidéncia que son los estats membres los responsables de contrarotlar las frontièras, e que Brussèlas pòt solament sosténer quicòm se i a una demanda formala d’un govèrn. Aquelas declaracions an alucat encara mai lo debat.
 
 
Itàlia reagís amb de criticas contra la polemica lei de seguretat, que considèra coma delicte d’ajudar los naufragièrs immigrants
 
Los politicians italians i an reagit amb de declaracions divèrsas, mas totas amb los mots “vergonha” e “desastre”. D’un costat, los dirigents de la xenofòba Liga Nòrd atribuiguèron la tragèdia a de leis europèas tròp flacas contra l’immigracion. Quitament, lo ministre de l’interior italian e vicepresident del govèrn diguèt que caliá protegir melhor las frontièras e qu’aquò èra lo trabalh sustot de l’Union Europèa. D’un autre costat, lo president de la Republica, Giorgio Napolitano, faguèt una crida a la “reflexion sus aquela vergonha” e lo president del Senat, Pietro Grasso, demandèt d’adocir la polemica lei de seguretat que considèra coma delicte l’immigracion e pòt penalizar los qu’ajudan los naufragièrs. Tanben remembrèt que, segon qualques subrevivents, tres vaissèls de pesca foguèron presents al naufragi sens agir. Calguèt demorar que passèsse lo quatren vaissèl de pescaires per qu’arribèsse l’ajuda als naufragièrs.
 
Aquela lei, nomenada Bossi-Defunte, los noms dels politicians que la promoguèron, es tornada al centre del debat en Itàlia. La consolessa Nicolini a dich qu’es una lei racista, e qu’esperava una reaccion ciutadana mai frapanta contra la Liga Nòrd, partit que ne forcèt l’aprobacion.