París es pas solament un referent mondial de la mòda e de l’art, mas es tanben la capitala de las armas e de l’armament. Cada dos ans i fan una de las fièras mai importantas del sector, Eurosatory. Dins la darrièra edicion d’aquela fièra bellica, en 2012, lo director Lalo García e la productritz Txell Sabartés i anèron per far un reportatge de sèt minutas entitolat “Welcome to the Real World”. Lo filme sarra l’espectator del “crusitge del comèrci de las armas amb lo vejaire freg, calculaire e de còps frivòl d’aqueles que ne fan comèrci e tanben usatge”.
 
L’organizacion pacifista catalana Fundipau, que collabòra a la difusion d’aquel reportatge, descriu lo filmet coma “un retrach d’Eurosatory, una fièra comerciala ont se mòstra las nòvas tendéncias e las innovacions d’una indústria que maneja de miliards de dolars”. Los autors dison encara mai: “los retraches mòstran l’exterior de çò que se pinta, mas rebaton tanben una realitat interiora”. Una realitat coma la dels vesitaires d’Eurosatory: de govèrns, d’armadas e mai de collectius que i van quèrre d’informacions “per èsser estonats, per èsser impressionats, per crompar e vendre… d’armas”.
 
“La venda de las armas es entièrament estenduda dins lo Mond e, fins fa gaire èra impunida de contraròtles e regulacions”, çò dison los representants de Fundipau. “Tre ara, amb lo Tractat sus lo Comèrci de las Armas que ven de s’aprovar e qu’es en procès de ratificacion, cal esperar que las transaccions de las armas dependràn del respècte dels dreches umans. Mas encara i a plan de camin de far”.