Lo 20 de novembre de 1989, uèi fa vint ans, l’Assemblada Generala de l’ÒNU adoptèt la Convencion suls dreches de l’enfant, un esplech internacional qu’establís los dreches civils, politics, economics, socials e culturals de l’enfança. Intrèt en vigor lo 2 de setembre del 1990 après la ratificacion de vint estats membres. A 54 articles e dos protocòls addicionals sus la participacion dels enfants als conflictes armats e un autre sus la venda de mainatges, la prostitucion e la pornografia infantila.
 
S’agís d’un evenement màger en la reconeissença e l’afirmacion dels dreches umans. Es per aquò que la Convencion suls Dreches de l’Enfant es un dels tractats mai ratificats del Mond: 193 estats segon l’UNICÈF.
 
Mas lo Comitat dels Dreches de l’Enfant, encargat de velhar per que los estats compliscan aquel tractat, a remembrat mai d’un còp a França de levar son refús de l’article 30 d’aquela convencion que concernís, entre d’autres, los dreches lingüistics e culturals. L’article declara que “dins los estats qu’i existiscan de minoritats etnicas, religiosas o lingüisticas o de presonas d’origina autoctòna o pertanhent a una d’aquelas minoritats, pòt pas èsser privada del drech d’aver sa vida culturala pròpria, de professar e de practicar sa religion pròpria o d’emplegar sa lenga pròpria en comun amb los autres membres de son grop. França refusa en disent que, segon la constitucion francesa, França “assegura l’egalitat davant la lei de totes los ciutadans sens distincion d’origina, de raça o de religion”.