Lo temps de l’Advent
 
Lo jorn, en aqueste debut de deceme, que s’acaba lèu.  L’abòr, la baisha o la “davalada” que vad mei precisa. Qu’èm arribats au “brumari” deu calendièr republican establit per lo sabent auvernhàs Romme e lo poèta occitan Fabre, chafrat “d’Aiglantina” pr’amor d’un prèmi obtingut aus Jòcs Floraus.  Capvath las Lanas de Gasconha las gruas qu’an ja dravat de bisa estant. L’ivèrn qu’arriba. Dempuish dimenge passat, qu’èm entrats hens la temporada de “l’Advent”. Qu’es aquò? Lo mot que tròba la soa origina hens lo latin adventus (arribada). 
 
Qui pòt arribar donc en aquesta sason? Lo mainat de Nadau, per los crestians. E que’u cau aténer en tot virant las paginas deu calendièr… de l’Advent. Los mainats que son urós! Que son las premícias de Nadau. Que cau, cada jorn, aubrir un fenestròt e, dehens, qu’i tròban ua bonica, un chocolat generaument. Qu’es lo temps de l’atenta, de l’espèra. Qu’èm a las estanças… Temps de l’espèr, de l’ahida, de la fe.
 
Cadun qu’espèra quauquarren: la mair qui va mainadar, qu’espèra lo mainat. Lo còishe o la drollòta qui aubreish lo calendèr de l’Advent, qu’espèra lo jorn de Nadau e los presents dont sauneja. Los praubes qu’espèran un chic de calor e de moneda. Los rics, un chic de patz de cap a la lor anma supliciada per las cornadas d’ua economia hòla, descabestrada… D’autes còps —qu’i a bèra pausa— los òmis qu’esperavan tot simplament lo retorn deu só e de la lutz. La fin de la longa nueit… Qu’es lo miracle de Nadau e d’aqueste temps d’atenta hèit d’espèr. La lutz que tornarà après lo solstici d’ivèrn. Bèra leçon d’espèr; bèth temps, finalament, aqueste Advent.
 
Beròia tradicion deu temps de l’Advent e simbòl d’espèr et d’atenta d’ua arrenavida frutèca a la prima de l’an qui ven, lo blat de Senta Barba (4 de deceme). Que’u semian dens ua assieta o ua copeta plenhada dab coton umid, aigassut: quauques grans de hroment, de milh o lentilhas. L’important, qu’es que posquin levar, créisher e eslorir quan Nadau serà aquí. Que’us cau ben plaçar a la calor e a la lutz; près d’ua frinèsta, que serà lo mélher. N’obliditz pas totun de balhar de temps en quan çò que cau d’aiga: las granòtas a penas levadas que poderén secar suu pè!
 
 
 
 
Joan Jacme Fénié 

                                                

Cantas de Nadau a Escaudas   Justament, a Escaudas (Vasadés) que presentan la Hèsta de Nadau en País Landés (dimenge 8 de deceme, 16h, Glèisa Nosta Dauna). L’associacion Brigalhas de Pin a convidat Los Pècs Cantaires de Biscarròssa. Aqueths cantadors deu País de Bòrn, gavidats preu Danièl Bonafé, e acompanhats per musicians qui jògan haut o baish “de rotina” (vriulon, boha, acordeon, pifre, viela…) que haràn tindar cantas gasconas de las beròias: Revelhatz-vos, mainadas; Anem, correm…; Anueit qu’es vadut Nadau e quauquas autas. Entrada: a cadun segon los sons mejans. Un pintonet de vin caud o de chocolat que serà aufèrt au monde. Contacte: +33 (0)5 56 65 15 53 o brigalhas.de.pin(a)gmail.com.     JJF