Aqueste dissabte 7 de deceme, las associacions Cause Animale e L214 que tienèn un taulèr militant entà informar lo monde sus las condicions de fabricacion deu hitge gras e demandar la soa interdiccion.
Ja qu’un sol estand sus aqueth mercat estosse especiaument dedicat au hitge gras, los militants contra l’embucatge qu’avèn causit aquera ocasion entà protestar per’mor qu’ei sustot au periòde de Nadau qui’s crompa hitge gras.
“Voilà la France, le pays des souffrances!” (vaquí França, lo país de las sofrenças), çò cridavan, en brembant que França ei lo país on se hè e on se minja lo mei de hitge gras (71% deu consume mondiau). Dens l’estat francés se’n minja de mei en mei: 50 gramas per an e per persona au començar de las annadas 1980 contra 280 gramas en 2003. E la produccion qu’a creishut parièr e que s’ei industrializada en privilegiant l’embucatge idraulic e las gàbias, ua tecnica qui ei, segon los defensors de las bèstias coma L214, enquèra mei dolorosa que l’embucatge “tradicionau”.
Militantas dab un microfòn que raperavan tanben qu’ei interdit d’embucar dens la màger part deus país d’Euròpa, en Israèl (un ancian país productor) e dens mei d’un aute país.
N’ei pas aisit de destriar qui manifèsta e qui’s passeja sus ua Plaça deu Capitòli harta de monde per’mor deu mercat de Nadau... Totun ne’s devem pas enganar hòrt en disent que los activistas estón entre 30 e 80 pendent aquera vrespada, a distribuir tractes, a cantar e cridar en occitan e en francés e a har tastar “faux gras”, ua imitacion vegetala e biologica d’aqueth pastís tan contestat, acompanhada d’un veire de Juranson e d’ua confitura de higas...
Un militant que hasó tanben ua parodia d’embucatge sus un guit de pelucha.
Un ambient curiosament conviviau per ua accion protestatritz d’aquera mena: a maugrat de quauquas confrontacions verbaus dab consumaires e parents de productors de hitges, lo ton que demorè globalament cortés.
Pascau Sebat
Ja qu’un sol estand sus aqueth mercat estosse especiaument dedicat au hitge gras, los militants contra l’embucatge qu’avèn causit aquera ocasion entà protestar per’mor qu’ei sustot au periòde de Nadau qui’s crompa hitge gras.
“Voilà la France, le pays des souffrances!” (vaquí França, lo país de las sofrenças), çò cridavan, en brembant que França ei lo país on se hè e on se minja lo mei de hitge gras (71% deu consume mondiau). Dens l’estat francés se’n minja de mei en mei: 50 gramas per an e per persona au començar de las annadas 1980 contra 280 gramas en 2003. E la produccion qu’a creishut parièr e que s’ei industrializada en privilegiant l’embucatge idraulic e las gàbias, ua tecnica qui ei, segon los defensors de las bèstias coma L214, enquèra mei dolorosa que l’embucatge “tradicionau”.
Militantas dab un microfòn que raperavan tanben qu’ei interdit d’embucar dens la màger part deus país d’Euròpa, en Israèl (un ancian país productor) e dens mei d’un aute país.
N’ei pas aisit de destriar qui manifèsta e qui’s passeja sus ua Plaça deu Capitòli harta de monde per’mor deu mercat de Nadau... Totun ne’s devem pas enganar hòrt en disent que los activistas estón entre 30 e 80 pendent aquera vrespada, a distribuir tractes, a cantar e cridar en occitan e en francés e a har tastar “faux gras”, ua imitacion vegetala e biologica d’aqueth pastís tan contestat, acompanhada d’un veire de Juranson e d’ua confitura de higas...
Un militant que hasó tanben ua parodia d’embucatge sus un guit de pelucha.
Un ambient curiosament conviviau per ua accion protestatritz d’aquera mena: a maugrat de quauquas confrontacions verbaus dab consumaires e parents de productors de hitges, lo ton que demorè globalament cortés.
Pascau Sebat
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
#9 Ne voi pas har articles d'opinion sus aquò : amusihar la realitat e deishar lo monde pensà'n çò qui vòlen que'm sembla ua estrategia mei eficaça, d'un punt de vista militant, que de díser e redíser los mens principis moraus a monde qui n'an d'autes e qui se'n pòrtan plan.
Mandar las informacions au jornalet e deishà'us redigir çò qui vòlen que risca de non pas cambiar gran causa : aqueste article, per exemple, que repren mot per mot lo comunicat d'un collèga :
http://www.ladepeche.fr/article/2013/11/17/1754331-carla-bayle-des-chrysanthemes-pour-les-animaux-aussi.html
Mes si trobatz qu'ei mei aunèste, que harèi atau.
Jo fèu coma le Pascau quand escrivi un article: le comenti ambe una autra identitat per fèr d’autosatisfaccion. L’ internet e l’interfàcia del Jornalet ac permeten, donc me privi pas.
Les qu’an quatre nocions de dialectologia sauràn recopar las identitats. Les autris, tant pis per eris.
A costat d'aquesto taulièr, mancava un autre taulièr sus l'independéncia catalana e aranesa ! ;)
Sens dintrar dins o fons dau subjècte, ieu tanben me geina un pauc aqueu biais de faire.
Pascau, ne'n dobti pas que sias aunèste dins çò que fas, mas pòs pas signar aqueu article presentat coma neutre sens dire clarament au lector qu'es un membre d'aqueu collectiu qu'a fach l'accion, es pas corrècte.
Aquò vòu pas dire que sias defendut d'escrire ò de "faire" au jornalista. Mai fau causir (mai que mai per un subjecte important coma aqueste) : escrives un article d'opinion (dins la partida opinion doncas) vò alara mandas toei leis informacions au Jornalet que redijarà çò que vòu.
Pensi saupre de que parli, qu'ai passat d'annadas estant jornalista e sòci de Libertat, e que me siau aplicat de jamai mesclar lei dos (èra pas totjorn aisat).
#1 Ieu manjarai de fètge gras per Nadal, ça que la, cresi que tot aquel monde que creson que cal protestar contra l'embucatge an lo drech d'o far, e de raportar a Jornalet, qu'es un jornal de totes.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari