divendres 31 de janvier qu'avià nevat tota la nuech e que començava a ploure, a 7 oras dau matin, foguèri revelhat per una tarabastada dau diable, mieg-endurmit, cresiàu qu'èra lo tron e qu'un auratge se preparava, mai non èra un rocàs u pauc pus gros qu'aqueu que faguèt desralhar lo tren qu'avià esquilhat e qu'èra tombat sus lo caémin a 30 metras de l'ostau e qu'avià un pauc esclapat un gabioton bastit dins la roca, a-n-aquesta ora, degun s'espacejava dins la nèu e lo galiàs. aquo dich, aquela mauparada (dau tren dei pinhas) ei tractada dins lei mediàs coma se foguèsse la fin dau mond e bord que l'estupid principi de precaucion es estat marcat dins la constitucion per lo tarnagàs de Chirac, es de crenher que la linha de camin ferrat Dinha-Niça siguèsse barrada per sempre e an ja barrat la nacionala dessota. coma se crei l'ome modèrna, que pot empachar lei rocassons de barrutlar ? l'evolucion geologica se fote dei principis democratics e lo marrit temps es fatau, a, lo pus bèu per lei subrevivents, li aurà tres pisquiatres e un psicolog que seràn mes a sa dispausicion per una durada indeterminada e aquo li donarà de lesir per explicar ai rescapats que lo principe de precaucion pot pas empachar lei rocàs de tombar quand an de tombar