De las causas son a bolegar a Begla, banlèga laboriosa e anciana ciutat obrèira a las pòrtas de Bordèu. Au còr de la vila, ende un estanquet simpatic e joiós, se ten cada dimars de sèir de 19h a 20h30 environ un talhèir d’occitan gratuit e obèrt a tots.
 
Lo patron de l’estanquet, lo Poralhèir, Fred Descobas, ic a volut atau. Aqueste passionat d’occitan, gascon conscientizat, eslargís encara un petit lo raiament de son establiment, ja còr pataquejadís de la vita sociau e cultivada de Begla. A costat de concèrts, reünions de cercles culturaus e conferéncias, atau vai la vita d’aqueste novèth quartèir latin occitan.
 
Lo grop daus aprenents es ja, au cap d’un an, pas mau fornit, dab un ambient amistós e estudiós de monde benaise d’estar amassa e de se retrobar, salhits de la region, a mei de tots los parçans d’Occitània e d’alhors.
 
L’occitan, utís de rescontre entre los òmes a mei de coesion sociau, o sabèvam ja, mès ne’n podem veire l’illustracion un chic pertot. Un exemple que’n shèc d’autes capvath Occitània, e qu’es de shéguer eth medís, tant aqueste concèpte de “cafè occitan” marcha e se las vira beròi.
 
Mès a Begla, d’autes indicis moishan que la desgelada es ben encaminada au jorn d’anueit. Atau, citem lo Carnaval municipau, que shèc son camin de cap a mei d’autenticitat e sustot una identitat occitana de mei en mei marcada. Dab la volontat de l’elegit municipau Brunon Vesiada, director de l’escòla Paul Langevin, lo Carnaval de Begla s’aperarà d’ongan enlà lo Carnaval de Petaçon.
 
De las tradicions occitanas locaus i poirén estar restablidas, segon los escriuts de Mèste Verdièr, l’autor occitan dau Bordèu popular (1779-1820), poèta carnavalesc, mès tanben en shéguer lo modèl daus Carnavals occitans mei famós: Pau, Limós, Nontron... La Companhia Vent d’Oèst, establida a Begla a l’entorn de l’escarrabilhat Fawzi Berger, bateire de la Companhia Lubat de Gasconha e menaire de projèctes musicaus contemporanèus, participa activament a tot aqueste esfòrç occitan. Fawzi, que descobrit la cultura occitana entre autes gràcias au famós jazzman de la lana girondina, gavida anueit un meravilhós grop de pifraires e tamborinaires a l’entorn d’un repertòri modèrne e trad revisitat.
 
Pròche dau Poralhèir, a participat darreirament a la renavida de la vielha cançon de la joenesa de Begla e de Bordèu, la Bomba de Sent Vincenç, compausada en occitan de cap a 1820. Lo grop d’occitan, ajudat per la Companhia, l’a interpretada sau marcat de Begla per la mei granda jòia d’un cadun per la carrèira.
 
D’autes projèctes son a venir, entre autes una permenada musicau occitana capvath las ruias de Begla. La Hèsta de la Moluia, la granda hèsta gastronomicoculturau de la ciutat girondina (ancian pòrt moluièir) se poiré tanben lèu deishar gahar per l’occitan. Brac, de las bèras causas en perspectivas, portanèiras d’espèr. Los temps son a cambiar...
 
 
 
 
Dàvid Escarpit