Al Prat dels Cremats de Montsegur, al pè del darrièr castèl ont resistiguèron los catars, al País d’Òlmes, se debana uèi una commemoracion de remembre de las victimas  de la guèrra de 1209-1244, quand l’armada francesa, amb lo sosten del Vatican, envasiguèt “una partida màger d’Occitània jol pretèxt de combatre una eretgia religiosa”. Organiza aquel eveniment l’associacion ciutadana foissenca Occitània e Libertat; tanben remembra lo centenari del “chaple inutil” de la guèrra de 1914-1918.
 
 
Nòu meses de resisténcia
 
Lo castèl de Montsegur resistiguèt al sètge de l’armada francesa pendent nòu meses, tre lo mes de mai de 1243. Après sa reddicion, aperaquí 210 personas foguèron cremadas dins un grand lenhièr lo 16 de març de 1244. Uèi, al Prat dels Cremats, i a una estèla commemorativa dedicada a aquelas victimas: “als catars, als martirs del pur amor crestian”.
 
Montsegur venguèt refugi de la glèisa catara e de mantes autres lengadocians faidits e resistents a la crosada francesa. De fach, al començament del sègle XIII, la comunautat catara de Lengadòc aviá ja demandat a Ramon de Perelha, senhor de Montsegur, de preparar lo castèl per defendre los “bons òmes”, s’aquela guèrra anava mal. E foguèt lo cas.
 
 
La Crosada Albigesa
 
En 1208, près d’Arle, foguèt assassinat Pèire de Castèlnòu, lo legat del papa Innocenci III, çò qu’inicièt la Crosada Albigesa, fach que l’armada francesa aprofechèt puèi per dirigir e aital envasir aquela partida del territòri occitan. Amb lo masèl de Besièrs, ont l’armada dels crosats tuèt 20 000 personas, comencèt una seguida de tragics eveniments que devastèt Lengadòc pendent mai de 30 ans.
 
 
Lo sètge de Montsegur
 
La nuèch del 28 de mai de 1242, un grop de faidits venguts de Montsegur tuèron a Avinhonet (Lauragués) onze inquisidors. Es alavetz que la colèra del Papa obliguèt lo rei de França de començar lo sètge d’aquel castèl, qu’èra ja lo darrièr reduch de resisténcia.
 
Lo sètge comencèt en mai de 1243 e dètz meses puèi s’inicièron las negociacions que menèron a la reddicion de Montsegur. Las condicions de l’armada francesa èran claras: lo qu’abjurèsse pas lo catarisme moririá sul lenhièr. Demest los mai de 200 catars que moriguèron cremats, i aviá Esclarmonda, la femna del senhor del castèl Raimon de Perelha, e mai i aviá sa filha.
 
Segon la legenda, dins los quinze jorns de trèva entre la reddicion del castèl e l’execucion dels 200 darrièrs catars occitans, s’amaguèt lo tresaur de Montsegur, qu’es pas jamai estat trobat.
 
Après aquela desfacha, Montsegur passèt a èsser proprietat de Guy de Lévis, ancian companh de Simon de Montfòrt, lo nòble francés cap de la Crosada, responsable del chaple de Besièrs, venceire de la Batalha de Murèth. Montfòrt menèt a l’ocupacion per la noblesa francesa d’una partida bèla d’Occitània e foguèt lo protagonista principal e mai lo menaire d’aquela guèrra caracterizada per una granda cruseltat. Moriguèt durant lo sètge de Tolosa en 1218.