Sabèm qu’en Provença-Aups-Còsta d'Azur, la region mai poblada d’Occitània, FN-RBM existís o vòu existir e s’enrasigar ais eleccions: 7n sector de Marselha, Castèurainard, Lo Pontet, Camaret... coma en Lengadòc: Bèucaire, Sant Geli de Gardon, Besièrs...

En 1995 e 1997 l’FN obten la direccion de 4 ciutats: Tolon, Aurenja, Marinhana e Vitròla. Per lei municipalas 2014, Aurenja rèsta dins aquela tendéncia amb Jacques Bompard —e mai sa frema Marie-Claude Bompard a Bolena, despuei membres de la Liga dau Sud— en Vauclusa nòrd. L’FN torna pas ganhar ni Tolon, Marinhana o Vitròla mai ganha 8 autrei vilas occitanas.
 
Çò que fa que dins lei 14 municipalitats que menan ara lei dos partits, 10 vilas son en Occitània. Stéphane Ravier es elegit dins lo 7n sector (150 000 estatjants) de Marselha, la premiera ciutat d’Occitània; Robert Menard a Besièrs (71 432 estatjants); e dins lo dèlta rodanenc Julien Sanchez a Bèucaire (15 894), Joris Hébrard au Pontet (16 899), Philippe de Beauregard a Camaret (4 596).
 
Mai lei victòrias son particularament visiblas dins lo departiment de Var que lo movement i a fach un resultat pron fòrt au primier torn dins 4 comunas: Brinhòla (14 963 estatjants) ja illustrada per Laurent Lopez, conselhier generau FN; Frejús (4a vila dau departament amb 51 537 estatjants); Cogolin (11 119 estatjants) e Lo Luc (8 711 estatjants). Lei tres darrierei comunas foguèron ganhadas per David Rachline, Marc-Etienne Lansade e Philippe De La Grange que ne son ara lei cònsols FN-RBM.
 
Fau notar que l’FN es segond dins pron de comunas dau departament coma Lo Muei o  La Sanha.
 
Se l’extrèma drecha foguèt ja candidata dins ben de comunas, vos prepausam un fòcus sus la suspresa creada per l’FN dins la comuna de Cogolin. Comuna qu’aqueu partit se i presentèt jamai abans e que n’es sortida de l’anonimat nacionau per aquò.
 
De 1995 a 2014, Jaume Senequier foguèt cònsol d’aquela vila. Etiquetat divèrs drecha, òme d’una familha dau país, succediguèt a Patrick Glo (PS). Aguèt una cèrta consciéncia de l’occitanitat e subretot de l’importància dau país e de trabalhar au país, coma o illustrèt per son mestier d’agricultor. De mai, coma pron de mond dins lei Mauras, saup parlar occitan provençau, e mai escriguèt sovent de frasetas en òc dins leis editoriaus dau jornau municipau: “Lònga mai”, “Volèm viure au país” [“Longo mai!”; “Voulem viure al païs” (sic)], etc. Mai atencion, fau precisar que s’es jamai engatjat per la lenga e cultura occitanas-provençalas mai qu’aquò. En defòra dau panèu d’entrada “Cogolin-Cougoulin”, lei Bravadas de Sant Maur e far venir dançar l’Escandilhada [l’Escandihado]. Es ben, mai i foguèt gaire de mai. Ges de panèu bilingüe, pas de Calandreta nimai d’escòla publica bilingüa... La cultura occitana-provençala es sus lo camin de la deseréncia. Sensa se’n rendre còmpte? Benlèu. Un cors de provençau per adulte, basta pas per sauvar la lenga.
 

Dins aqueleis eleccions de 2014 es donc sortit tot d’un còp —coma d’un capèu— l’FN-RBM amb un resultat important de 39% au primier torn per Marc-Etienne Lansade. Aquò nos deu menar a nos pausar de questions.
 
Degun se soven que i aga ja agut un candidat FN per se presentar dins la comuna, es dire s’a marcat. L’FN aviá jamai pres rasic dins l’airau. Talament lo país es sovent partejat entre UMP, “divèrs”, sensa etiqueta e quauquei comunas senequieras (de senèstra) que devenon de mai en mai raras e s’assostan au nòrd dau departament.
 
Un amic lemosin me diguèt per anecdòta que Lançada es un nom de familha d’Auta Vinhana d’origina. Aqueste seriá un occitan de mai sensa o saupre, un occitan alienat coma ne donava la definicion e ne parlava en tèrmes de consequéncias Jaume Ressaire o mai coma ne parla Pau Castela dins son libre remirable Occitanie, histoire d’une aliénation? Quauqu’un que perdèt sa cultura occitana per devenir mai francés que lei francés — coma Peyrat, dau nom d’ostau talament occitan a la comuna de Niça—? Occitan passat per lo mòtle jacobin o parisenc que torna en país occitan per presicar la bòna paraula centralista e imperiala francesa?
 
Ren far per assegurar l’avenir de l’occitan ni sosten actiu a la transmission, mai sovent recuperar l’aparéncia de la cultura dau luec per se donar una color “país” (niçarda, provençala, lengadociana... segon lo luec), serà encara lo cas?
 
Dins la tiera dau novèu cònsol cogolinenc, son de gents de vielhei familhas dau país coma lei Caillat (nom d’ostau d’un ancian cònsol dau vilatge), Berenguier, Giraud e mai de descendents d’immigrats dau Piemont occitan —coma ne siáu—: Magnetto, Paris... E mai i son de mond novèus “seuls sept de ses membres sont encartés. Tous les autres appartiennent à la société civile, nous avons mêmes deux cégétistes”.


Arribat de París —un pauc coma lo cònsol David Rachline, frejulenc format politicament a París— en setembre de 2012 dins la comuna, que i èra “gerent de societat”, es ara “responsable evenimenciau”.
 
Coma son partit, a un discors per refortir la nacion francesa, e dins aquela logica “Je ne défendrai que les intérêts de Cogolin. Dans le respect des valeurs Liberté, Égalité, Fraternité que vous retrouverez sur le fronton de la mairie”. Sus la faciada de la comuna i es marcat “Hôtel de Ville” mai es verai que i es plus la devisa pintada despuei mai de 60 ans... Que detalh qu’a remarcat. L’FN campion de la defensa de la republica? Coma se lei cogolinencs èran estats sota una comuna qu’aviá oblidat la republica. Es verai que l’ancian cònsol auriá pogut notar en bilingüe “Libertat, Egalitat, Fraternitat” sus la faciada. Mai faguèt ni l’un ni l’autre.
 
Un grand netejament o cambiament, visuau solament?
 
Avèm una allusion a l’eveniment retransmés nacionalament, “Enquête sur
les apéritifs réguliers de la police municipale de Cogolin”, per: “[...] les policiers se heurtent souvent au mur de la justice. Les malfaiteurs sont dehors avant qu’ils aient fini leur rapport. C’est pas motivant.(...) C’est peut-être aussi pour cela qu’ils vont au bistrot. (rires)”

Lo cònsol que se tornava representar diguèt qu’aviá entendut lo messatge.
Que l’FN passe o pas... faguèt ja passar seis idèas entre lei dos torns. D’efiech, una dei causas audiblas: “Le public entonna alors la Marseillaise. Un souffle républicain venait de se lever”. Mai cu pensèt, après de cantar La Marseillaise, de cantar ensèms lo Se Canta e en aqueste an especiau dau centenari de Frederic Mistral, cu pensèt d’acabar amb una bèla Copa Santa?
 
Lo ser dei resultats, a Cogolin coma a Frejús, sus la plaça d’aquelei comunas, i aguèt de contestacions. S’entendèt dire dins la boca d’opausants de subrenquants per se dire encara mai francés “on est aussi français que vous”. L’FN a parcialament capitat de remetre lo debat a l’entorn de la nacion au centre, obliga lo mond a se posicionar sus la question. Incita quitament de mond a se politizar. La cultura nòstra laissada a l’abandon serà benlèu recuperada per d’autres en decoracion o oblidada tot cort... Ont es la plaça d’un discors occitanista dins aquel estòc?
 
Lei mèdias de França dison per exemple: “Lansade, candidat FN à Cogolin (Var), déclare dans son programme électoral: «Nous n’avons plus d’argent pour faire du social dont nous ne maîtrisons pas les destinataires, et nous ne pouvons plus appliquer la préférence nationale».Le FN peut-il mener une véritable politique sociale?”. Lo fach d’èstre elegit locau seriá pas per faire de politica nacionala? Mai alora de que seràn lei rapòrts amb lei vilas vesinas, oposicion o pragmatisme? Una possibla implantacion progressiva e la sedimentacion deis idèas, en teissent de ligams sociaus coma a Aurenja, o un passatge temporari amb afar judiciari a la clau coma a Tolon?
 
La question nacionala foguèt jamai tant pausada d’un biais visible e critic dins leis eleccions, subretot que se pòrta principalament en terren occitan. E au mitan de tot aquò, coma faire per tornar espelir l’occitanitat e portar un discors politic occitanista que lo mond poiràn ausir? L’occitanisme politic se deu sentir concernit dins son entier de Bordèu a Menton, solament per solidaritat interoccitana.
 
Quitament per d’autrei vilas que son ara menadas per l’FN, la question nacionala se pòu pausar: Hayange en Lorena tiesa es dins un airau que se i parla platt, Hénin-Beaumont es en país cht’i de fòrta identitat e, enfin, la ben simbolica ciutat de “Villers-Cotterêts” de l’edicte reiau de 1539 dau mesme nom.
 
Un amic me disiá: “la cultura dau pòble occitan seriá a mand d’èstre remplaçada per la politica e la cultura imperialista de novèus barons dau nòrd coma a Besièrs?”
Alora “la Bravade de la Saint-Maur sera maintenue!” benlèu òc, lei promessas son lei promessas. Mai la cultura dau país se resumís pas a aquò.
 
Me ven encara en tèsta plen de questions. La tèrra de dubertura a l’autre e de resisténcia a l’idèa de l’òme providenciau a la dictatura imperiala de 1851 (maugrat lei deportacions en Argeria e Guaiana...), aquela comuna sosten l’ultrafrancisme, mai francés que lei francés per oblidar son occitanitoprovençalitat? Que se passa o que se passa plus au nivèu de la cultura occitana-provençala dau país dins lei comunas occitanas que l’FN cèrca de se i enrasigar? Pensi que l’occitanisme a una part de respònsa a donar a la situacion.
 
A Cogolin, lo vòte es un vòte que la drecha se i reportèt sus l’FN. Maugrat que lo candidat etiquetat divèrs senèstra e aqueu de l’UMP se desistiguèsson per Senequier.
 
Se parla de reaccion antisistèma UMPS, que l’alternància basta plus per lei problèmas actuaus de crisi (coma o ditz lo novèu cònsol de Montpelhièr). Pasmens la crisi tòca totei lei regions, e Cogolin pas mai que leis autras. Usura de candidats a sa pròpria succession. Es evocat lo problèma dei practicas politicas mafiosas. Se parla dau vòte dei repatriats d’Argeria que jògan la segonda partida aicí (coma diguèt l’ancian cònsol de Niça, “Après je me suis battu pour l’Algérie française, et maintenant je me bats pour la France française”). A Cogolin, de mai vesèm una pabalhonarizacion dei plantiers (de vinhas) e dei còlas, amb un individualisme urban diferent de la sociabilitat dau centre ciutat, es aquò qu’entraïna la paur de l’autre? Pression immobiliera dei retirats deis Aups Maritims que s’installan sempre mai a l’oèst, dei retirats de França e quitament d’Euròpa que venon aicí e cèrcan la seguretat bensai. Lo departament de Var, en mai d’èstre una tèrra de vacanças e de palhetas, es un Far West politic. Es tanben una tèrra d’istòrias estranhas fachas d’assassinats de politics (de Yann Piat a l’èx-adjonch au cònsol tolonenc) o d’istòrias administrativas bijarras.
 
Mas i seràn solament de candidats politics occitanistas per leis eleccions municipalas dins 6 ans a Frejús, Cogolin, au Luc... per prepausar autra causa?
 
Lo mond sabon la reputacion, ara, de nòstre airau, sembla ben luenh lo Miegjorn roge e lo Var de “Gardarem Canjuers!”, de la revista La Bugada... coma lo temps dei trobadors. A de ressòns quitament au nivèu popular, coma me foguèt contat i a gaire de temps per un amic d’Ieras qu’anèt un jorn en Bearn, amb sa veitura immatriculada de Var (numèro de placa 83). Arribèt dins un pichon masatge e quora quitèt la veitura, un se metèt a li bramar davant totei: “Tiens un 83! Voilà un facho!”. Amalgamas facils, bensai que lei gents de Var seràn un pauc mai de gents perdudas.
 
Alora dins aquela “mediacracia” se parla de “Desdiabolizacion de l’FN” e se diguèt quitament que lei mèdias televisuaus avián votat FN.
 
La logica de l’estrategia de l’FN es de far sei pròvas dins lo temps, per poder devenir cresabla e presentar un bilanç positiu. L’FN o seis idèas passan dins lo temps. Per leis occitanistas: ren. Sabi pas encara lo nombre de conselhiers municipaus Bastir (ni lo nombre de comunas occitanas menadas per un membre de Bastir), mai perqué parlan pas dau movement occitanista ai municipalas dins lei jornaus nacionaus coma ai JT de TF1, France 2, M6, Canal+?
 
Alora i a de qué se demandar se la “desdiabolizacion” de l’FN auriá pas ja foncionat. E mai, me demandi se lei diabolizats serián pas eternalament leis occitanistas politics fin finala... Es necessari que càmbie la situacion de tractament mediatic dei candidats occitanistas Bastir e autres. Tant qu’aquò serà pas possible, serà impossible de veire se leis idèas occitanas fan ressòn en la societat francesa actuala, qu’es trabalhada per la question nacionala, subretot au nòstre.
 
 
 
 
Maudinada de La Fos