L’article 13 de la Carta dels Dreches Umans de l’ÒNU ditz que totòm a drech de libertat de movements. Mas en Palestina s’aplica pas aquel drech a causa dels contraròtles de l’armada israeliana, a causa de las zònas d’accès enebit per de rasons militaras e a causa dels murs levats dins mai d’una vila, segon çò que dison los entrepreneires olandeses Lærke Hein e Signe Fischer.  Es per aquò qu’an pensat de denonciar aquela situacion e de revendicar la libertat de movements dels palestinians d’un biais original: far un maraton dins los Territòris Ocupats.
 
Lo primièr maraton se faguèt lo 21 d’abril d’arunan a Betelèm, amb la participacion de gaireben sèt cents correires, dont la majoritat èran palestinians. Paradoxalament, los organizaires trobèron pas cap de percors de 42 quilomètres sens contraròtles e calguèt córrer dins un circuit d’onze quilomètres, quatre còps, a Betelèm. Uèi se debana la segonda edicion d’aquel maraton, amb mai de participants, mas amb lo meteis percors.
 
Hein e Fischer, a l’ora d’explicar perqué organizèron lo maraton, dison: “L’Union Europèa e los Estats Units dialògan sus una solucion de dos estats, amb una Palestina independenta, mas mentretant podèm pas trobar 42 quilomètres per un maraton”. O justifican tanben amb d’autras rasons: “Palestina, coma quin autre país que siá, deuriá aver son maraton… e se liberar de l’ocupacion, aver un estat real e l’autodeterminacion. [...] Volèm mostrar a mai de mond, e a de corredors, cossí son Palestina e los palestinians; volèm contribuir a explicar un relat desparièr; volèm mòure las causas”.