En lucha dempuèi 1999 contra un càncer linfatic, moriguèt a l’edat de 87 ans, dins son ostal de Mexic, Gabriel García Márquez. L’autor latinoamerican mai celèbre nasquèt lo 6 de març de 1927 a Aracataca (Colómbia), èra l’ainat d’una familha d’onze enfants. Pauc après sa naissença, lo paire de Gabriel decidiguèt de venir farmacian, en autodidacte, e lo mainat foguèt educat pels grands. A uèch ans, tornèt amb los parents que lo mandèron dins una pension de jesuistas a Barranquilla, puèi a Bogotà. García Márquez obtenguèt lo bachelierat en 1946; après aver seguit d’estudis de drech, lèu abandonats, venguèt jornalista d’en primièr a Barranquilla (Colómbia), puèi, en America Latina e en Euròpa, per l’agéncia “Prensa Latina”. A aquela epòca intrèt en politica amb una ideologia influenciada per las istòrias de son grandpaire coronèl, e gaireben liberalas, mas sas opinions antiimperialistas venguèron en oposicion a l’“statu quo” global dominat pels Estats Units d’America, dins la pesadas de las icònas de l’epòca coma Fidel Castro e Che Guevara.
Arribèt a París en plena guèrra d’Argeria, dins lo mitan de l’FLN patiguèt lo delicte fàcies practicat per la polícia francesa. Pròche dels comunistas, viatgèt dins los païses de l’Èst. Dins los ans 1960, Gabriel García Márquez s’installèt en Mexic, sens argent, amb sa femna Mercedes Barcha qu’aguèron dos filhs.
Ja en 1955 aviá escrich La Hojarasca. Pel primièr còp apareis Macondo (inspirat de la siá Aracataca), vilatge de la familha Buendia, que va contar l’istòria sus sièis generacions dins los libres seguents. Obtenguèt la consecracion mondiala amb Cien años de soledad (1967). En 1982, obtenguèt lo Prèmi Nobel de literatura en onor de “sos romans e sas novèlas, que lo fantastic e lo realisme se combinan dins un univèrs ont l’imaginacion fòrça rica rebat la vida d’un continent e sos conflictes”.
Aprèp lo prèmi, García Márquez abandonèt Macondo e lo mond prodigiós de son enfança per escriure alara d’òbras tocant lo registre jornalistic, istoric e del roman popular mas sens obtenir l’immens succès d’abans. Se dediquèt tanben a d’autras activitats artisticas coma lo mond del cinèma e del teatre.
En 1999, li foguèt diagnosticat un càncer linfatic que foguèt tractat per quimioterapia a Los Angeles. Seguèt una presa de consciéncia e comencèt a escriure sas memòrias. Dins son darrièr roman, Memoria de mis putas tristes (2004), conta la passion erotica d’un òme de 90 ans per una gojata de 14 ans, Delgadina.
Espitalizat entre lo 31 de març e l’8 d’abril de 2014 a l’Instituto Nacional de Ciencias Médicas y Nutrición per una pneumonia, moriguèt al seu ostal de Mexic lo 17 d’abril de 2014. Gabriel García Márquez demorarà un autor màger de la literatura ispanofòna, considerat coma lo creator del “realisme magic” que magnifica lo realisme dels sovenirs familhars e lo fantastic dels mites ispanics.
Eric Massòl
Arribèt a París en plena guèrra d’Argeria, dins lo mitan de l’FLN patiguèt lo delicte fàcies practicat per la polícia francesa. Pròche dels comunistas, viatgèt dins los païses de l’Èst. Dins los ans 1960, Gabriel García Márquez s’installèt en Mexic, sens argent, amb sa femna Mercedes Barcha qu’aguèron dos filhs.
Ja en 1955 aviá escrich La Hojarasca. Pel primièr còp apareis Macondo (inspirat de la siá Aracataca), vilatge de la familha Buendia, que va contar l’istòria sus sièis generacions dins los libres seguents. Obtenguèt la consecracion mondiala amb Cien años de soledad (1967). En 1982, obtenguèt lo Prèmi Nobel de literatura en onor de “sos romans e sas novèlas, que lo fantastic e lo realisme se combinan dins un univèrs ont l’imaginacion fòrça rica rebat la vida d’un continent e sos conflictes”.
Aprèp lo prèmi, García Márquez abandonèt Macondo e lo mond prodigiós de son enfança per escriure alara d’òbras tocant lo registre jornalistic, istoric e del roman popular mas sens obtenir l’immens succès d’abans. Se dediquèt tanben a d’autras activitats artisticas coma lo mond del cinèma e del teatre.
En 1999, li foguèt diagnosticat un càncer linfatic que foguèt tractat per quimioterapia a Los Angeles. Seguèt una presa de consciéncia e comencèt a escriure sas memòrias. Dins son darrièr roman, Memoria de mis putas tristes (2004), conta la passion erotica d’un òme de 90 ans per una gojata de 14 ans, Delgadina.
Espitalizat entre lo 31 de març e l’8 d’abril de 2014 a l’Instituto Nacional de Ciencias Médicas y Nutrición per una pneumonia, moriguèt al seu ostal de Mexic lo 17 d’abril de 2014. Gabriel García Márquez demorarà un autor màger de la literatura ispanofòna, considerat coma lo creator del “realisme magic” que magnifica lo realisme dels sovenirs familhars e lo fantastic dels mites ispanics.
Eric Massòl
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
#1 Los nadius foguèron vencuts dos còps. D'en primièr per las armas dels colonisaires europèus puèi per las letras qu'an remandat las òbras indigenistas al croton de la literatura maldespièch del prèmi Nobel Ciro Alegría. Siaguètz modèrns, pecaire! Demoravan los peruans Manuel Scòrza e J. M. Arguedas mas lo primièr dispareguèt tòp lèu dins un accident d'avion e l'autre foguèt discreditat de marrida manièra per aquel arpalhand de Vargas Llosa. Dempuèi i a pas que d'òbras urbanas sens indigènas. A tot lo mai apareisson per far decoracion folclorica. Coma nosautres, qué!
Cien Años de Soledad, tan lloada, és una novel.la èpica que és un monument fastigós al colonialisme espanyol de matriu castellana. Aquell coronel Aureliano Buendía és el típic militar colpista d'arrel castellana. Que potser hi surten els nadius, en aquest obra? Que se n'hi diu alguna cosa? Res!
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari