A començat la campanha de las eleccions al Parlament Europèu amb una novetat importanta: los principals partits an nomenat lo qu’eles voldrián que foguèsse lor candidat per presidir la Comission Europèa. Alavetz, totes los ciutadans europèus sabon, teoricament, per qual votaràn. Mas sonque teoricament, totun. La Comission a pas l’obligacion de seguir lo jutjament popular e se poiriá passar que lo successor de Durão Barroso foguèsse pas lo deputat amb mai de vòtes del parlament. Mai que mai se prenèm en compte lo Partit Popular Europèu (PPE), qu’es lo sol dels cinc grands partits qu’a pas oficializat son candidat.
 
Lo PPE anoncièt a Dublin que son candidat per president de la comission seriá l’èx-primièr ministre luxemborgés Jean-Claude Juncker, que manten una relacion excellenta amb Angela Merkel. Mas sos conciutadans l’an fòrabandit del poder, e òm atend qu’apareisserà qualque “candidat secret” coma president de la Comission, e mai s’es pas del partit majoritari de l’Eurocambra.
 
Lo PPE es, a l’ora d’ara, lo partit mai votat, amb 275 deputats. Ne fan partida l’UMP e lo Partit Crestian-Democrata per l’estat francés, Union Democratica de Catalonha e lo Partit Popular per l’estat espanhòl, del temps que per l’estat italian i es Forza Italia, Populars-UDEUR, l’Union dels Democratas Crestians e lo o Partit Popular de Sud Tirol (Südtiroler Volkspartei). Los sondatges son pas gaire favorables pel PPE: e mai se tornava ganhar las eleccions, obtendriá solament 216 sètis e seriá fòrça près del Partit Socialista Europèu (PSE).
 
Lo PSE —que ne fan partida lo PS francés, lo PSÒE espanhòl e lo PS italian— a 195 sètis e los sondatges preveson una montada moderada, fins a 205. An elegit coma candidat oficial Martin Schultz, actual president de la cambra.
 
Lo tresen grop del parlament europèu es l’Aliança dels Liberals e Democratas per Euròpa (ALDE), qu’an nomenat lo candidat Guy Verhofstadt e que segon los sondatges poirián davalar d’85 deputats a 63. Per l’ALDE, lo Modèm es lo representant francés, lo Partit Nacionalista Basco (EAJ-PNV) e Convergéncia Democratica de Catalonha (CDC) ne fan partida per l’estat espanhòl, del temps que per l’estat italian i son los Radicals, lo Movement dels Republicans Europèus e l’Itàlia de las Valors.
 
La quatrena plaça de l’Eurocambra es la dels Verds e l’Aliança Liura Europèa. Aquí ne fan partida los Verds per l’estat francés; Iniciativa per Catalonha-Verds, Esquèrra Republicana, la Coalicion Engatjament (Coalició Compromís), EQUO e d’autres per l’estat espanhòl; e tanben los Verds italians. Segon los sondatges davalarián fins a 41 deputats, e passarián a la cinquena posicion. Pasmens, eles pòdon èsser la primièra fòrça en Belgica, que celèbra tanben d’eleccions fòrça importantas aquel jorn, e que se prevei que los independentistas flamencs i ganharàn lo vòte.
 
En cinquena posicion i a l’Esquèrra Unida Europèa, que ne fan partida EUIA, EUPV, lo Front d’Esquèrra francés (amb lo PCF e lo PG) e d’autres. Segon los sondages profecharàn plan del vam del candidat grèc, Alexis Tsipras, cap de Syriza, e a partir dels 35 deputats actuals poirián arribar fins a 50, en venent la quatrena fòrça.
 
 
Extrèma drecha e antieuropèus
 
Mas la cachavièlha comença amb los partits que seguisson, perque la creissença de l’extrèma drecha e los movements populistas antieuropèus pòt èsser fòrça importanta. Amb de victòrias que pòdon venir de grands tèrratrems, coma es lo cas de l’UKIP al Reialme Unit o del Front Nacional en França, mai que mai en Occitània. Per astre, aqueles partits son pas units, e lors relacions entre eles son marridas, çò que lor permetrà pas de formar un grop omogenèu dins l’Eurocambra.
 
A l’ora d’ara i a dins lo Parlament Europèu 108 deputats non inscriches, populistas o ultradrechistas, e segon los sondatges poirián arribar als 160.