Dimècres passat, 4 de junh, l’Acadèmia de las Sciéncias, Letras e Arts d’Agen aculhissiá dins sos locals dos conferencièrs de tria per dobrir lo programa de las festivitats consacradas al sesquicentenari de la mòrt de Jacques Boé, dich Gensemin.
 
Fàcia a una sala comola e atentiva a lor propaus, Ens Rémy Constans e Jacques Clouché parlèron, un de “Gensemin e Garona”, l’autre del perruquièr-poèta e de qualques aspèctes significatius de sa vida.
 
Lo propaus d’En Constans èra illustrat amb de “diapositivas” nombrosas  —e de citacions de Gensemin— que permetián de melhor comprene los rapòrts que nòstre poèta agenés de lenga d’òc entreteniá amb Garona, aqueste riu que, quitament se portava la riquesa a tota una region, podiá tanben, per sos aigats frequents, semenar la devastacion.
 
Gensemin, coma tantes autres, n’aguèt de patir mas, almens, el podiá botar sul papièr los sentiments qu’aqueles desagradivament li inspiravan e los far partejar.
 
En Clouché parlèt en seguida del “poèta de la caritat” e de sos rapòrts amb la Societat Academica, de sos poèmas e de las polemicas qu’aguèt amb los uns e los autres, sustot quand aquelas personas de renom —ministre, prefècte— parlavan de nòstra lenga occitana —Gensemin la nomena “la lenga gascona” (sic)— amb mesprètz o se trufavan dels que gausavan encara emplegar aquel “idiòma vulgar”. Doblidèt pas tanpauc los viatges que Gensemin faguèt a París, viatges que li assegurèron la consecracion, a el modèst fargaire de “papilhòtas” [papillotos]. Acabèt en fasent remarcar que, se Gensemin aviá fach la reputacion de la Societat Academica, aquesta aviá fach la sieuna tanben en lo reconeissent per çò qu’èra.
 
Aquelas doas intervencions, de nauta volada, auràn permés de tornar metre sul davant de l’empont un poèta revirat dins mai d’una lenga e estudiat dins mai d’un país estrangièr, un poèta que ten son estacion de mètro dins la capitala de Gàllia mas un poèta ignorat al jorn de uèi per tròp d’ageneses —e d’autres!—  que ne’n coneisson pas sonque lo nom.
 
 
 
 
Andriu de Gavaudan