Se ditz a còps que fa pas bon èsser supersticiós per çò qu’aquò vos pòrta la maganha! Ça que la, lo divendres 13 de junh foguèt una bona jornada per las festivitats del sesquicentenari de la mòrt de Gensemin, lo perruquièr d’Agen. Vos ne fau jutge! Amb un programa aital, se podiá comprene aisidament los pensaments dels membres de l’associacion Agenés Tèrra Occitana.

Un dels coneisseires mai ponchuts de Gensemin, En Jacques Clouché, qu’aviá sonque evocat qualques aspèctes de la vida del perruquièr poèta —en complement de la conferéncia d’En Rémy Constans sus “Gensemin e Garona”— devant los amics de la Societat Academica d’Agen la setmana d’avant tornèt sul subjècte —son subjècte— al Centre Cultural pel plaser evident del centenat d’ageneses presents.
 
Cap de conferéncia ponchuda amb de tèrmes alambicats mas mailèu una charradissa per desvelar aquel “Gensemin intim” que J. Clouché costeja desempuèi de lustres.
 
Los amics de Gensemin, lo perruquièr poèta, e los curioses foguèron pas decebuts. “Del brèç a la tomba”, tot i passèt, o gaireben tot! L’origina tras qu’umila e “desfavorizada” —coma se ditz ara— dins la quala nais lo poèta a venir, son enfança, etc., fins a l’auçada al reng de poèta “nacional”, auçada excepcionala per çò qu’escriu en occitan, aquela lenga “vulgara” que se’n trufan los tenents del “progrès”.
 
Per En Clouché, que fa parlar los documents e los tèxtes del poèta, Jacques Boé, dich Gensemin, foguèt un òme que metèt son talent e sa poesia al servici d’aquest “pòble” que n’èra sortit; comedian de segur un còp lo succès confirmat —mas qual o seriá pas?— mas totjorn en gardant sa “libertat de pensada” sens quitar d’èsser legitimista. Foguèt, sens cap de dobte, un d’aqueles qu’an marcat aquela epòca —mitan del sègle XIX— non solament en País d’Òc mas plan al delai.
 
E encoratgi totes los per los quals Gensemin es pas sonque una estacion del mètro de París o una estatua fàcia al collègi eponim, a tornar legir Jasmin vrai paregut en 1994 e subretot a se procurar  Jasmin, dictionnaire intime que Jacques Clouché ven de far paréisser a las edicions dels Regionalismes.
 
 
Placa renovada sus l’ostal de Gensemin
 
Après aquela charradissa, los que volguèron prenguèron lo camin del restaurant japonés “Jasmin Sushi Box”!
 
E òc, l’istòria fa que çò que foguèt l’ostal ont Gensemin viviá e teniá salon de cofadura e… de poesia es ara un restaurant. Los socits de fin de mes del poèta e de Magnounet, sa femna, sont ara venguts los “sushi” dels novèls proprietaris.
 
Per aquela commemoracion, la Societat Academica d’Agen a fach renovar la placa que se tròba sus la façada e aital los curioses poiràn tornar legir la dedicacion en onor del poèta.
 
 
Lo mistèri Gensemin
 
Los genseminians, e los autres, se tornèron trobar en serada al Teatre Ducourneau d’Agen per un espectacle mes en scèna pel Grop ÒC, entitolat Lo mistèri Gensemin, creat a l’escasença del sesquicentenari  de sa mòrt.
 
Espectacle de qualitat dins lo qual qualques artistas “locals” prestèron la man.
 
Lo tenor Christian Moulié faguèt retronir en particular “Me cal morir” mentre que l’Eric Rolet (grop Gric de Prat) fasiá clantir son occitan medoquin e que lo diseire Marcèu Esquieu se poguèt pas empachar, en seguida de son intervencion —e pel plaser del public— de dire la letra dubèrta a Silvan Dumon “que veniá de condamnar nòstra lenga (occitan) a mòrt”.
 
L’escomesa d’aquela jornada èra pas de bon tenir… e la còla d’Agenés, Tèrra Occitana, pòt èsser satisfacha per çò qu’a capitat!
 
 
 
 
Andrieu de Gavaudan