Que farem amb 5 centims per jorn? Sembla pauc, mas sus una annada arribam a aperaquí vint èuros, los vint èuros de l’escotisson dels Amics de Jornalet.
Al moment que vos escrivi, sèm 37 sòcis, d’Occitània e mai dels Païses catalans, avèm pogut amassar 1000 èuros. “37 sòcis amb un escotisson de 20 èuros cadun, aquò fa pas 1000 èuros“, çò protestariatz matematicament, e i trobariatz puslèu, en cas que vos agrade lo calcul mental, 740… Cada mistèri ten son explica racionala: cèrts sòcis son d’una generositat bèla, e podèm grandmercejar, per exemple, lo movement Libertat e un donator que paguèt dètz còps sa contribucion a Jornalet!
Mercé a totes, doncas, que vòstra ajuda es preciosa. Ara podèm imaginar la desaparicion de Jornalet? Cada jorn sèm mai de sèt cents que legissèm d’articles nòus sus l’actualitat occitana, en lenga nòstra. Cada jorn d’opinants de sensibilitats divèrsas nos demòstran çò que nos es despuèi tostemps una evidéncia: l’occitan pòt parlar de tot. Cada jorn sentèm la fiertat de veire nòstra lenga encara tròp sovent mespresada accedir a la modernitat.
Totun, es una reüssida fragila. Jornalet non existiriá pas sens lo trabalh constant e gratuit de Ferriòl Macip Bonet. En març passat, me dobriguèt la pòrta de son ostal a Barcelona, e i vegèri quantas oras del jorn e de la nuèch, quanta energia que sembla de non se pausar jamai, consacra a cada instant al jornal electronic qu’avèm l’astre de legir.
Totòm comprendrà qu’una reüssida deguda a l’accion d’un òme, pasmens ajudat per qualques uns, es precària. Qu’amb nòstres mila èuros, n’i aurà pas pro. Ven a nosautres, sos legeires quotidians o setmanièrs, de dire per nòstres gèstes que volèm que Jornalet cresca, que refusam que sa votz se cale un jorn, que venga lo temps de l’amara revirada après lo de la dignitat.
Cridi doncas totes los occitanistas de totas las tendéncias que, o sabètz ben, son respectadas aicí: ajudatz Jornalet. Regents o professors, venètz partejar vòstras expériencas pedagogicas. Escrivans, que Jornalet siá tanben vòstre espaci, lo mejan de parlar de vòstras òbras. Cercaires de quin domeni que siá tan literari coma scientific, Jornalet pòt tanben èsser vòstre. Vosautres que luchatz amb paciéncia e coratge per que l’occitan visca e s’espandisca, legissètz Jornalet, parlatz-ne a vòstre entorn, participatz als debats. E totes, fasètz-vos sòcis dels Amics de Jornalet.
En ajudar Jornalet, en vos far sòcis dels Amics de Jornalet, avètz lo poder de lo far passar a la sola estapa que garentisca sa subrevida: la professionalizacion.
Ansin nòstra associacion poiriá tanben menar una reflexion sul jornalisme occitan, sus la lenga de la premsa, sus son estilistica, e fariam òbra utila per far país.
Vòstre poder depend de 5 centims per jorn.
Gerard-Joan Barceló
Al moment que vos escrivi, sèm 37 sòcis, d’Occitània e mai dels Païses catalans, avèm pogut amassar 1000 èuros. “37 sòcis amb un escotisson de 20 èuros cadun, aquò fa pas 1000 èuros“, çò protestariatz matematicament, e i trobariatz puslèu, en cas que vos agrade lo calcul mental, 740… Cada mistèri ten son explica racionala: cèrts sòcis son d’una generositat bèla, e podèm grandmercejar, per exemple, lo movement Libertat e un donator que paguèt dètz còps sa contribucion a Jornalet!
Mercé a totes, doncas, que vòstra ajuda es preciosa. Ara podèm imaginar la desaparicion de Jornalet? Cada jorn sèm mai de sèt cents que legissèm d’articles nòus sus l’actualitat occitana, en lenga nòstra. Cada jorn d’opinants de sensibilitats divèrsas nos demòstran çò que nos es despuèi tostemps una evidéncia: l’occitan pòt parlar de tot. Cada jorn sentèm la fiertat de veire nòstra lenga encara tròp sovent mespresada accedir a la modernitat.
Totun, es una reüssida fragila. Jornalet non existiriá pas sens lo trabalh constant e gratuit de Ferriòl Macip Bonet. En març passat, me dobriguèt la pòrta de son ostal a Barcelona, e i vegèri quantas oras del jorn e de la nuèch, quanta energia que sembla de non se pausar jamai, consacra a cada instant al jornal electronic qu’avèm l’astre de legir.
Totòm comprendrà qu’una reüssida deguda a l’accion d’un òme, pasmens ajudat per qualques uns, es precària. Qu’amb nòstres mila èuros, n’i aurà pas pro. Ven a nosautres, sos legeires quotidians o setmanièrs, de dire per nòstres gèstes que volèm que Jornalet cresca, que refusam que sa votz se cale un jorn, que venga lo temps de l’amara revirada après lo de la dignitat.
Cridi doncas totes los occitanistas de totas las tendéncias que, o sabètz ben, son respectadas aicí: ajudatz Jornalet. Regents o professors, venètz partejar vòstras expériencas pedagogicas. Escrivans, que Jornalet siá tanben vòstre espaci, lo mejan de parlar de vòstras òbras. Cercaires de quin domeni que siá tan literari coma scientific, Jornalet pòt tanben èsser vòstre. Vosautres que luchatz amb paciéncia e coratge per que l’occitan visca e s’espandisca, legissètz Jornalet, parlatz-ne a vòstre entorn, participatz als debats. E totes, fasètz-vos sòcis dels Amics de Jornalet.
En ajudar Jornalet, en vos far sòcis dels Amics de Jornalet, avètz lo poder de lo far passar a la sola estapa que garentisca sa subrevida: la professionalizacion.
Ansin nòstra associacion poiriá tanben menar una reflexion sul jornalisme occitan, sus la lenga de la premsa, sus son estilistica, e fariam òbra utila per far país.
Vòstre poder depend de 5 centims per jorn.
Gerard-Joan Barceló
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
I a pas cap de comentari
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari