Actualitats
Pèire Bèc nos a quitat
Lo grand escrivan e lingüista occitan foguèt un dels paires de l’occitan estandard e de la nòrma ortografica de l’aranés
Pèire Bèc, lo grand escrivan e lingüista occitan, nos quitèt ièr diluns dins sos 92 ans. Occitània ven de pèrdre un militant de tria e un de sos principals especialistas en dialectologia, lenga estandard, lenga medievala e literatura. Bèc foguèt lo primièr a far un trabalh scientific per estandardizar l’occitan sus de basas racionalas e sistematicas, al començament dels ans 1970. En 1982 faguèt partida de la comission que fixèt la nòrma ortografica de l’aranés, oficializada en 1983 e inserida dins lo sistèma pus general de la nòrma classica.
Bèc nasquèt a París en 1921, de maire creòla e de paire comengés, mas visquèt tota son enfança a Casèras (Comenge). De 1943 a 1945, foguèt presonièr de guèrra en mans dels nazis. Puèi faguèt sos estudis a París en s’especializar en lingüistica romanica, e pus precisament en occitan ancian e modèrne.
Après sas doas tèsis, Pèire Bèc foguèt nomenat mèstre de conferéncias puèi professor a l’Universitat de Peitieus, ont trabalhèt fins a sa retirada en 1989. Foguèt tanben director del Centre d’Estudis Superiors de Civilizacion Medievala e president de l’Institut d’Estudis Occitans (IEO), que ne foguèt un dels fondadors.
Participèt activament a las òbras del Conselh de la Lenga Occitana (CLO) de 1997 a 2001 per precisar e consolidar la nòrma classica. En 2012 devenguèt president d’onor de l’Acadèmia Occitana-Consistòri del Gai Saber. Plan recentament, pendent la prima de 2014, acceptèt d’intrar dins l’Institut d’Estudis Araneses-Acadèmia Occitana (IEA), que deven ara l’organisme oficial de codificacion de l’occitan per las autoritats aranesas e catalanas (en aplicacion de la Lei de l’occitan, aranés en Aran).
Demest sas òbras nombrosas cal citar son celèbre manual de vulgarizacion La langue occitane (colleccion Que sais-je?, 1963), “Petite nomenclature morphologique du gascon” (1959), Les interférences linguistiques entre gascon et languedocien dans les parlers du Comminges et du Couserans (1968), Manuel pratique de philologie romane (1970-71), Manuel pratique d’occitan moderne (1973); e mai, dins lo domeni literari, Au briu de l’estona (1955), Lo Hiu Tibat (1978, una novèla que conta sas aventuras de presonièr de guèrra en Àustria) o encara lo roman Sebastian (1980)...
Lo 25 d’octòbre de 2010, Pèire Bèc recebèt lo Prèmi Robèrt Lafont, que la Generalitat de Catalonha lo liura a las personas que se destacan dins “la defensa, projeccion e promocion de la lenga occitana”. Dins aquela escasença nos expliquèt son òbra per Barcelona TV:
Bèc nasquèt a París en 1921, de maire creòla e de paire comengés, mas visquèt tota son enfança a Casèras (Comenge). De 1943 a 1945, foguèt presonièr de guèrra en mans dels nazis. Puèi faguèt sos estudis a París en s’especializar en lingüistica romanica, e pus precisament en occitan ancian e modèrne.
Après sas doas tèsis, Pèire Bèc foguèt nomenat mèstre de conferéncias puèi professor a l’Universitat de Peitieus, ont trabalhèt fins a sa retirada en 1989. Foguèt tanben director del Centre d’Estudis Superiors de Civilizacion Medievala e president de l’Institut d’Estudis Occitans (IEO), que ne foguèt un dels fondadors.
Participèt activament a las òbras del Conselh de la Lenga Occitana (CLO) de 1997 a 2001 per precisar e consolidar la nòrma classica. En 2012 devenguèt president d’onor de l’Acadèmia Occitana-Consistòri del Gai Saber. Plan recentament, pendent la prima de 2014, acceptèt d’intrar dins l’Institut d’Estudis Araneses-Acadèmia Occitana (IEA), que deven ara l’organisme oficial de codificacion de l’occitan per las autoritats aranesas e catalanas (en aplicacion de la Lei de l’occitan, aranés en Aran).
Demest sas òbras nombrosas cal citar son celèbre manual de vulgarizacion La langue occitane (colleccion Que sais-je?, 1963), “Petite nomenclature morphologique du gascon” (1959), Les interférences linguistiques entre gascon et languedocien dans les parlers du Comminges et du Couserans (1968), Manuel pratique de philologie romane (1970-71), Manuel pratique d’occitan moderne (1973); e mai, dins lo domeni literari, Au briu de l’estona (1955), Lo Hiu Tibat (1978, una novèla que conta sas aventuras de presonièr de guèrra en Àustria) o encara lo roman Sebastian (1980)...
Lo 25 d’octòbre de 2010, Pèire Bèc recebèt lo Prèmi Robèrt Lafont, que la Generalitat de Catalonha lo liura a las personas que se destacan dins “la defensa, projeccion e promocion de la lenga occitana”. Dins aquela escasença nos expliquèt son òbra per Barcelona TV:
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
E un poèma dit peu medish Pèire Bèc: http://youtu.be/T4tkEQxvV5k
Qualques oras de viatge comun amb Pèire Bèc, en 1995, refortiguèron coma mai mas conviccions occitanistas e umanistas. Èra un òme. D'òc e de l'umanitat.
Vaig tenir la sort de parlar amb ell alguns cops. Hem perdut un gran humanista, un gran filòleg, una gran persona. Repausatz en patz, benvolgut professor!
Un grand òme d'Òc ven de partir :
linguista, coneisseire dels trobadors, poèrta, escrivan, responsable associatiu..
Bèc nos va mancar , mas amb lo sovenir d'el, contunharem a sortir las arpas per la lenga nòstra.
Em vaig començar a interessar d'una manera especial per l'occità mercès a la traducció catalana d'Edicions 62 de la seva obra "La langue occitane", que vaig treure de la biblioteca de la Universitat de Barcelona.
Aquest llibre em va agradar tant que el vaig voler tenir en propietat, però malauradament no va ser possible perquè l'edició estava exhaurida. Llavors el vaig tornar a manllevar i el vaig fotocopiar. De tant en tant encara me'l repasso.
El meu sentit homenatge a la memòria de Pèire Bèc, ja que en realitat els grans homes no moren mai.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari