La Primièra Guèrra Mondiala, que comencèt fa 100 ans, representa una de las tragèdias màgers de l’istòria d’Occitània. La participacion de França a aquela guèrra crusèla portèt la mòrt a la majoritat dels joves occitans, menats en primièra fila coma carn de canon, e devorèt las ressorsas naturalas d’Occitània, que ne foguèt quitament descapitalizat en menant sas bancas principalas a París.
 
Per contra, un milièr de volontaris catalans s’engatgèron dins l’armada francesa per sosténer los aliats. La majoritat provenián del catalanisme, e sembla que volián demostrar lor engatjament amb los païses que luchavan contra los grands empèris e aital se posicionar contra la monarquia espanhòla. I anavan amb l’intencion de luchar en favor de la sobeiranetat de Catalonha en pensant que, acabada la guèrra, los aliats reconeisserián son independéncia.
 
De partits coma Union Catalanista e Esquèrra Catalanista cresián que Catalonha deviá far sa politica exteriora pròpria per aténher una projeccion internacionala e, donc, sostenguèron aqueles volontaris.
 
Lo ròtle de l’estat espanhòl foguèt fòrça discret. Fasiá pauc qu’aviá perdut las darrièras colònias, Cuba e las Filipinas, e traversava un periòde de decadéncia.
 
Lo nombre de combatents catalans qu’anèron a la guèrra se sap pas amb precision. Se ditz que foguèron entre dètz mila e dotze mila òmes, mas segon un estudi de l’istorian David Martínez i Fiol, serián 954 volontaris, dont solament un trentenat serián de militants catalanistas.