Après dètz ans de viatge la sonda Rosetta arribèt ièr al sieu objectiu, coma o raportèt l’Agéncia Espaciala Europèa: ièr de matin, ora nòstra, intrèt dins l’orbita de la cometa 67P/Churiumov-Gerasimenko, plaçada a 405 milions de quilomètres de la Tèrra, a mièg camin entre las orbitas de Mart e de Jupitèr. La cometa viatja a una velocitat de 55 000 quilomètres per ora cap al Sistèma Solar intèrne. Ièr, Rosetta èra solament a 100 quilomètres de la superfícia de la cometa, qu’a un diamètre d’aperaquí tres quilomètres e mièg.
 
Aquò es lo vidèo de çò que deu far ara Rosetta après orbitar la cometa:
 
 


En novembre i aurà la fasa d’aprochada mai espectaclosa, quand Rosetta daissarà una sonda qu’aterrarà a la superfícia de ròca e de glaç de la cometa. Serà lo primièr còp de l’istòria qu’un aparelh bastit per l’òme tocarà la superfícia d’una cometa.
 
Dins son blòg de Vilaweb, l’astronòm Enric Marco, de l’Universitat de Valéncia, explica: “Lo viatge es estat long. Son passats 10 ans dempuèi que, lo 2 de març de 2004, Rosetta foguèt lançada a partir de la basa europèa de Kourou, dins la Guaiana francesa. Me remembri coma qualques ans abans m’ensenhèron l’electronica de la camèra Osiris en cò dels laboratòris de l’Institut d’Astrofisica d’Andalosia. En aquel moment la destinacion de la sonda èra la cometa 46P/Wirtanen, fòrça mai activa, mas divèrses endarrieratges obliguèron de cambiar l’objectiu, cap a la cometa mai tranquilla 67P/Churiumov-Gerasimenko.”
 
E contunha: “Per un viatge tan long, Rosetta a agut de besonh de quatre impulses gravitatòris, un de Mart e tres de la Tèrra, per aténher la velocitat sufisenta e arribar ont se tròba la cometa. Se pòt veire aquí l’animacion del sieu long viatge:
 

 

Sul trabalh que farà tre ara Rosetta, Marco explica que “per mejan de divèrses sensors determinarà la composicion de la superfícia, la siá dinamica, lo desvolopament dels giscles de gas a mesura que la cometa s’apròche mai del Solelh, la formacion de la còma e de sa coa. E o farà mentre qu’acompanharà la cometa en son orbita a l’entorn del Solelh. Aquò comprendrà de moments passionants quand en s’aprochar al perièli, lo ponch mai près del Solelh, los giscles de gas començan a sortir per formar la còma e la coa. E o faràn en trencant l’escura capa de polvera que las primièras mesuras de temperatura a distància semblan de mostrar”.
 
Marco remembra qu’“en novembre d’ongan, Rosetta largarà Philae, un engenh que se pausarà sus la cometa, que s’ancorarà fòrtament sus ela e que farà puèi d’analisis in situ, de sondatges acostics; e mai d’estudis magnetics, dels gases, de la superfícia e dels interiors; serà alavetz que poirem «tocar» vertadièrament la cometa, e, doncas, las nòstras originas”.
 
E apond: “L’arribada de Rosetta a 67P/Churiumov-Gerasimenko nos a ja portat qualque estonament coma l’estranha forma de la cometa, formada de dos lòbes,  jamai observada abans en un objècte d’aquel tipe. Tot fa pensar que 67P/C-G s’es formada per l’agregacion a bassa velocitat de doas cometas mendres”.