Dins lo procès qu’opausa lo movement Libertat a la justícia francesa, res es pas acabat. Fin finala, lo 17 d’octòbre, malgrat lo refús del militant de l’esquèrra revolucionària occitana de parlar dins una autra lenga que l’occitan, la jutgessa del tribunal de proximitat acceptèt pas que se trobèsse un interprèt e declarèt que las paraulas dichas en una autra lenga que lo francés equivalián a de silencis. Totun, precisament perque l’acusat s’exprimissiá sonque en lenga occitana, lo jutjament se poguèt pas prononciar e caldrà esperar lo 19 de decembre... o benlèu mai tard.
 
D’efièch, l’avocat del militant de Libertat, Mèstre Jean-François Blanco, anoncièt qu’en nom de la Convencion europèa dels dreches umans e de la Carta europèa de las lenga regionalas e minoritàrias, faguèra apèl del refús de la jutgessa de demandar un interprèt. Bensai seriá l’escasença de recordar que l’occitan foguèt lenga oficiala de Pau e de Navarra fins a son enibicion pel rei francés Loís XIII, totun filh del bearnés Enric IV.
 
Del costat de la premsa de lenga francesa, se pòt remarcar que La République des Pyrénées publiquèt sus son sit un article que se demandava s’un “francofòn” se podiá exprimir en occitan dins un tribunal. E mai lo tèrme de “francofòn” poguèsse implicar la reconeissença implicita que los occitans son pas franceses, aquel jornal censurèt los comentaris occitanistas favorables a l’acte de desobesissença civila de Libertat abans d’entrepachar tota autra reaccion possibla. Per contra, daissèt dos comentaris agressius en francés: un d’un pseudobearnesista que pretendiá que lo bearnés es pas occitan e qu’afortissiá qu’en França se deu parlar francés, e un autre per lo qual l’usatge public de las lengas minorizadas costariá tròp car a la collectivitat.
 
Cossí que siá, se vei qu’aquel acte de desobesissença civila a mesa la lenga nòstra al centre dels debats de societat.
 
 
 
 
GJB