De tot temps n’es estat atal: los valents trabalhan sens bruch. Atanplan, quand se’n van, aquò met de temps a se saber. Es segurament la rason per la quala aprenguèrem la despartida de Gui Chauffour pas que dos meses aprèp sa sebelida. Vertat que Gui Chauffour èra pas dels que se meton al reng primièr per la fòto quand fòto i a. Èra ensenhaire e occitanista, çò que l’interessava èra l’educacion dels joves e la promocion e salvagarda de la lenga nòstra. Coma enfant de la civilizacion de paratge, militava tanben per la justícia sociala e l’egalitat dels dreches per totes los umans.
Gui Chauffour èra aparaire de la cultura nòstra desempuèi 1968, tan val dire qu’èra enfant de la revolucion culturala de mai de 68. S’adralhèt de cap a l’occitanisme de mercés a un rescontre amb Adrieu Lagarda (encara un autre valent trabalhaire de l’ombra). Foguèt ensenhaire d’occitan afogat. Militèt fòrça temps al dintre del CRÈO de Tolosa, a una epòca ont tot èra de far.
Al Cercle Occitan Pèire Lagarda de Fois èra, entre maitas causas, capredactor de l’almanac illustrat d’Arièja. Gui Chauffour participava tanben a las relacions d’escambis entre las nacions catalana e occitana. Èra un pilar de l’occitanisme cultural en Comtat de Fois.
Demest sas nombrosas activitats èra tanben sòci del conselh d’administracion del Collègi d’Occitània. Gui Chauffour èra un savi. Cal pas véser dins aquelas paraulas una simpla convencion de circonstància. Òc ben, Gui Chauffour èra pas òme a escumenjar nimai a exclure qual que siague. Al contrari, de longa metiá enabans la pedagogia. Sas argumentacions èran jamai peremptòrias. Èra en permanéncia dobèrt al dialòg. Amb el l’escambi enriquidor e frairal. Causa malurosament tròp rara en occitanisme. Èra un òme de patz qu’enfaciava pas las relacions umanas qu’apasimadas.
Venèm de pèrdre un valent.
Sèrgi Viaule
Gui Chauffour èra aparaire de la cultura nòstra desempuèi 1968, tan val dire qu’èra enfant de la revolucion culturala de mai de 68. S’adralhèt de cap a l’occitanisme de mercés a un rescontre amb Adrieu Lagarda (encara un autre valent trabalhaire de l’ombra). Foguèt ensenhaire d’occitan afogat. Militèt fòrça temps al dintre del CRÈO de Tolosa, a una epòca ont tot èra de far.
Al Cercle Occitan Pèire Lagarda de Fois èra, entre maitas causas, capredactor de l’almanac illustrat d’Arièja. Gui Chauffour participava tanben a las relacions d’escambis entre las nacions catalana e occitana. Èra un pilar de l’occitanisme cultural en Comtat de Fois.
Demest sas nombrosas activitats èra tanben sòci del conselh d’administracion del Collègi d’Occitània. Gui Chauffour èra un savi. Cal pas véser dins aquelas paraulas una simpla convencion de circonstància. Òc ben, Gui Chauffour èra pas òme a escumenjar nimai a exclure qual que siague. Al contrari, de longa metiá enabans la pedagogia. Sas argumentacions èran jamai peremptòrias. Èra en permanéncia dobèrt al dialòg. Amb el l’escambi enriquidor e frairal. Causa malurosament tròp rara en occitanisme. Èra un òme de patz qu’enfaciava pas las relacions umanas qu’apasimadas.
Venèm de pèrdre un valent.
Sèrgi Viaule
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Del temps que passèt a la direccion del collègi d'Autariba, entremièg Lauragués e Tèrrafòrt, Gui Chauffour operèt amb pro finesa e determinacion per qu'aqueste establiment escolar foguèsse batejat "Antònin Perbòsc", e aquò demòra una brava ajuda per far valer l'ensenhament de l'occitan dans los joves collegians. Per aquò tanben vòli saludar la memòria del Sénher Chauffour. Un valent òme, coma o ditz Sèrgi Viaule.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari