“Lo conte de la Bèla Dormenta del Bòsc que s’explica als enfants ven d’un conte trobadoresc provençal qu’es un pauc diferent. Es mai esglasiant. Comença amb l’istòria de la princessa, que tòca un fus que deviá pas tocar e que demòra endormida. Segon la version infantila, la Bèla Dormenta del Bòsc se revelha amb un prince que li fa lo poton d’amor, perque solament l’amor la pòt revelhar. Per contra, dins las versions ancianas, lo prince es pas prince, qu’es lo rei, e el es ja maridat. Mas aquel rei a pas d’enfants amb la siá femna perque la tròba fòrça laida e l’aima pas. La tròba tan laida que la defugís totjorn e s’i vòl pas colcar. Per contra, se’n va al lièch amb totas las autras femnas que tròba.
 
Un jorn, lo rei tròba la princessa endormida dins lo castèl. El l’aima pas, mas li fa l’amor atanben. Pr’amor que li fa l’amor mas que l’aima pas, la princessa se revelha pas, perque solament un poton d’amor la pòt revelhar. Mas la princessa ne demòra prens e, fruch d’aiçò, a dos enfants. Alavetz, es un dels mainatges que la revelha: un dels enfants, en cercar lo lach de la maire, li vòl chucar la popa, mas li chuca lo det, plan fòrt. Tan fòrt que li arranca l’estèla que l’aviá endormida. E vaquí qu’aquel amor de l’enfanton cap a la siá maire es çò que la salva. Mas en realitat, aquel amor es sonque la necessitat.
                                                                             
Alavetz, lo rei i torna e vei qu’a ja dos enfants. La reina se n’assabenta e vei lo sieu estatut social en perilh. Ela vòl que lo rei torne en cò sieu, mas que siá per ela, e a l’idèa de tuar los enfants e aquela femna. Reüssís pas. A la fin, lo rei se marida amb la princessa.
 
Aquò es l’istòria que, quand l’explicam als enfants, la talham simplament e nos en anam drech a la fin, en la modificant un pauc.”