#6 Esquerra o dreita son pas jamai qu'un retrach de la meteissa pèça : Lo Poder !

#4 Lo Jèsus nos desiá que se reconeis un arbra a sas frutas, e que d'un arbre marrit non pòt venir frutas de las bonas. Aquí, a sas òbras, se reconeis plan clarament que lo "socialisme" a la salça europeïsta es un partit de dreita., quinas que sián sas parlicadas…

#3 Vertat e pas vertat los SMIC indican de nivels de vida fortament desparièrs dintre Euròpa. e tot aquò botat en concurencia los uns amb los autres en mai de la concurencia mondiala.. Vèire Renault en Eslovenia atanben que far de "twingo".
La majoritat de la produccion de Renault es fòra França e ça que la la majoritat de la proccuin de Peugeot es en França. L'estat Francés es accionari ençò de Renault e brica ençò de peugeot.

#1 La linha politica d'esquerra se confòrma a las dichas de bruxelles 80% de las leis son votadas entà Bruxelles pels socilistas de bruxelles atanben.
Demai los trabalhors turcs son pas esclau plan se'n manca.

La "liura circulacion dels bens e de la finança" es volguda e a totjorn estada volguda per Bruxelles qu'un que siague la color dels govern...
Cal pas crèire qu'Euròpa s'anava nivelat pel denaut..

Aqueles SMICs comparats aital vòlon pas dire grand causa, preses solets. Nos caldriá dispausar d'un comparatiu dels nivèls de vida per nos avisar a de bon de l'inumanitat relativa o absoluda d'aqueles estats comparats. Se per exemple, per se lotjar e se noirir en Belgica, cal 1100 € cada mes, es pas la meteissa causa que s'en Bulgaria, cal 85 € per la meteissa causa. Las chifras que disi aicí son falsas, que las sabi pas. Nos mancan chifras aital, car tot es question de proporcions.

Sabi, per exemple que , mentre qu'a Tolosa, lo SMIC es a 1457,5 €, e qu'a Barcelona, lo SMIC es a 752,8 €, se lotjar còsta dos a tres còps mai car a Barcelona qu'a Tolosa. Çò que mòstra una politica iberica fòrça mai (e non pas solament dos còps mai) inumana e esclavagista amb los trabalhaires paures al sud dels Pirenèus.

Bon aquò dit, parli d'esclavatge quora parli de trabalh… Far un trabalh d'esclau es far un trabalh forçat. Mas quantes son los que van al trabalh liurament e pel plaser ? Totes o gaireben los qu'avèm un emplèc, sèm forçats de n'aver un. Son pas los que van sens emplèc que nos diràn çò contrari ! E pasmens, un trabalh que sèm forçats de complir, es un trabalh d'esclau… Tot, après, es question de proporcion, de percepcion, de mesura. Ont comença çò intolerable ? Aparten als trabalhaires de ne decidir, de ne jutjar, e non pas als emplegaires, qu'aurián lèu fait de "reformar", es a dire de "tornar a la fòrma iniciala" : la del servatge, la de l'esclavatge. E donc, nos cal pas aconsomir, mas gardar los dos uèlhs plan escrancalhats ! E aquò tanben es la foncion essenciala del jornalisme critic e d'investigacion. Mercés al Jornalet.