En ganhant sovent de primièrs prèmis als salons d’art de pertot, Marie Thomas es una pintora plasticiana qu’expausa al país e endacòm mai. A vendut quitament a Nòva York, Hong Kong e Sydney. Fa tanben d’esculturas de papièr e dirigís de formacions.
 
Qualques unes de sos obratges an integrat de colleccions publicas. Demièg sas grandas pinturas cal mençonar l’Arbre de Paraula, de 8 mètres de naut, comandat per la comuna de Balmar (Tolosan).
 
Dins son òbra, los blancs e negres dominan en s’unissent a una sola color de tèrra o d’òcre e es aital que fa destacar la part bèla “coma una traça de l’istòria dins sos vams e dobtes entremesclats“, çò ditz. L’artista tòca la pintura a plena man o amb los dets: “Es insasibla! Alavetz aital, ela me toca a son torn!”
 
Segon lo sit canadenc Croniquart, “l’epicentre, lo sistèma nerviós de sas òbras, compòrta fòrça recèrcas plasticas: fretadís, transparéncia, relèu, matèrias, colada, opacitat, son tantas aisinas expressivas, animadas per son ardor incresabla d’exploraira plasticiana” .
 
Es aquel trabalh de l’interior tan sensible e sensitiu, amb de títols coma Pulsacions secretas, que nos fa comprene sa recèrca de l’intim e l’aventura de l’esperit.