Actualitats
A Montsegur an remembrat las victimas de la crosada
771 ans après lo masèl, lo Prat dels Cremats a aculhit un an de mai un omenatge als “bons òmes” tuats per l’armada francesa
Malgrat la pluèja e quitament la nèu, un bon quarantenat de personas vengudas de pertot del país se son amassadas aqueste dimenge passat, a 11h, al Prat dels Cremats de Montsegur, al pè del darrièr castèl ont resistiguèron los catars, al País d’Òlmes. Convocats per l’associacion ciutadana foissenca Occitània e Libertat, an fach una commemoracion de remembre de las victimas de la guèrra de 1209-1244, quand l’armada francesa, amb lo sosten del Vatican, envasiguèt “una partida màger d’Occitània jol pretèxt de combatre una eretgia religiosa”.
Nòu meses de resisténcia
Lo castèl de Montsegur resistiguèt al sètge de l’armada francesa pendent nòu meses, del mes de mai de 1243 enlà. Après sa reddicion, aperaquí 210 personas foguèron cremadas dins un grand lenhièr lo 16 de març de 1244. Uèi, al Prat dels Cremats, i a una estèla commemorativa dedicada a aquelas victimas: “Als catars, als martirs del pur amor crestian”.
Montsegur venguèt refugi de la glèisa catara e de mantes autres lengadocians faidits e resistents a la crosada francesa. De fach, al començament del sègle XIII, la comunautat catara de Lengadòc aviá ja demandat a Ramon de Perelha, senhor de Montsegur, de preparar lo castèl per defendre los “bons òmes”, s’aquela guèrra anava mal. E foguèt lo cas.
La Crosada Albigesa
En 1208, près d’Arle, foguèt assassinat Pèire de Castèlnòu, lo legat del papa Innocenci III, çò qu’inicièt la Crosada Albigesa, fach que l’armada francesa aprofechèt puèi per dirigir e aital envasir aquela partida del territòri occitan. Amb lo masèl de Besièrs, ont l’armada dels crosats tuèt 20 000 personas, comencèt una seguida de tragics eveniments que devastèt Lengadòc pendent mai de 30 ans.
Lo sètge de Montsegur
La nuèch del 28 de mai de 1242, un grop de faidits venguts de Montsegur tuèron a Avinhonet (Lauragués) onze inquisitors. Es alavetz que la colèra del papa obliguèt lo rei de França de començar lo sètge d’aquel castèl, qu’èra ja lo darrièr reduch de resisténcia.
Lo sètge comencèt en mai de 1243 e dètz meses puèi s’inicièron las negociacions que menèron a la reddicion de Montsegur. Las condicions de l’armada francesa èran claras: lo qu’abjurèsse pas lo catarisme moririá sul lenhièr. Demest los mai de 200 catars que moriguèron cremats, i aviá Esclarmonda, la femna del senhor del castèl Raimon de Perelha, e mai i aviá sa filha.
Segon la legenda, dins los quinze jorns de trèva entre la reddicion del castèl e l’execucion dels 200 darrièrs catars occitans, s’amaguèt lo tresaur de Montsegur, qu’es pas jamai estat trobat.
Après aquela desfacha, Montsegur passèt a èsser proprietat de Guy de Lévis, ancian companh de Simon de Montfòrt, lo nòble francés cap de la Crosada, responsable del chaple de Besièrs, venceire de la Batalha de Murèth. Montfòrt menèt a l’ocupacion per la noblesa francesa d’una partida bèla d’Occitània e foguèt lo protagonista principal e mai lo menaire d’aquela guèrra caracterizada per una granda cruseltat. Moriguèt durant lo sètge de Tolosa en 1218.
Nòu meses de resisténcia
Lo castèl de Montsegur resistiguèt al sètge de l’armada francesa pendent nòu meses, del mes de mai de 1243 enlà. Après sa reddicion, aperaquí 210 personas foguèron cremadas dins un grand lenhièr lo 16 de març de 1244. Uèi, al Prat dels Cremats, i a una estèla commemorativa dedicada a aquelas victimas: “Als catars, als martirs del pur amor crestian”.
Montsegur venguèt refugi de la glèisa catara e de mantes autres lengadocians faidits e resistents a la crosada francesa. De fach, al començament del sègle XIII, la comunautat catara de Lengadòc aviá ja demandat a Ramon de Perelha, senhor de Montsegur, de preparar lo castèl per defendre los “bons òmes”, s’aquela guèrra anava mal. E foguèt lo cas.
La Crosada Albigesa
En 1208, près d’Arle, foguèt assassinat Pèire de Castèlnòu, lo legat del papa Innocenci III, çò qu’inicièt la Crosada Albigesa, fach que l’armada francesa aprofechèt puèi per dirigir e aital envasir aquela partida del territòri occitan. Amb lo masèl de Besièrs, ont l’armada dels crosats tuèt 20 000 personas, comencèt una seguida de tragics eveniments que devastèt Lengadòc pendent mai de 30 ans.
Lo sètge de Montsegur
La nuèch del 28 de mai de 1242, un grop de faidits venguts de Montsegur tuèron a Avinhonet (Lauragués) onze inquisitors. Es alavetz que la colèra del papa obliguèt lo rei de França de començar lo sètge d’aquel castèl, qu’èra ja lo darrièr reduch de resisténcia.
Lo sètge comencèt en mai de 1243 e dètz meses puèi s’inicièron las negociacions que menèron a la reddicion de Montsegur. Las condicions de l’armada francesa èran claras: lo qu’abjurèsse pas lo catarisme moririá sul lenhièr. Demest los mai de 200 catars que moriguèron cremats, i aviá Esclarmonda, la femna del senhor del castèl Raimon de Perelha, e mai i aviá sa filha.
Segon la legenda, dins los quinze jorns de trèva entre la reddicion del castèl e l’execucion dels 200 darrièrs catars occitans, s’amaguèt lo tresaur de Montsegur, qu’es pas jamai estat trobat.
Après aquela desfacha, Montsegur passèt a èsser proprietat de Guy de Lévis, ancian companh de Simon de Montfòrt, lo nòble francés cap de la Crosada, responsable del chaple de Besièrs, venceire de la Batalha de Murèth. Montfòrt menèt a l’ocupacion per la noblesa francesa d’una partida bèla d’Occitània e foguèt lo protagonista principal e mai lo menaire d’aquela guèrra caracterizada per una granda cruseltat. Moriguèt durant lo sètge de Tolosa en 1218.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Montsegur, Barcelona 1714. Molts han caigut, però serveix per apendre i fer-nos mès forts.
Si, pensem ells, és sacrificaren pel País, i en les coses en que creïem, i això dona mès forces per seguir endavant, i no defallir, i fer que creguem mès fermament en la nostre causa.
Sempre, els portrem a dins i el nostre record els fara sempre vius.
"Tàrrega".
Los dos darrièrs castèls occitans a resistir a l'invasion francesa foguèron Pena d'Albigés, e Queribus, a la termièra de Perapertusés e de Fenolhedés. Montsegur tombèt dètz ans abans Queribus, que foguèt prés per amor qu'Olivièr de Terme, passat al camp francés, traïguèt son companhon d'armas, l'eroïc Chatbert de Barbeiran. Fa que après 1255, demorèt sonque lo castèl fantastic de Pena d'Albigés per resistir a l'Estat Integrista Catolic francés en Occitania… Mas aquò lèva pas res a l'eroïsme ni a la grandor dels darrièrs Occitans de Montsegur, bons crestians o gents d'armas. E mercés a el per aver netejat Avinhonet de la serpatalha integrista… Los bons crestians pretencián que lo prince d'aquel mond èra lo diable. La seguida lor probèt que òc.
#3 Es efectivament çò qu'es escrich dins "la cançon de la crosada". Mai qu'una fonda, seriá la pèira tirada per un peirièr, servit per las femnas de Tolosa. Aqueste episòdi es représ per de nombrosas òbras posterioras (pintrura de la sala dels illustres al Capitòli, per exemple). Avèm pas mai de certitud. Personalament, me soi totjorn demandat se i aviá pas un resson biblic a aquò... mas soi pas brica especialista.
He llegit que Simó de Montfort, fou mort d'un tret de fona per una donzella. Què hi ha de cert?
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari