Eths 14, 27 e 28 de març, eth Ostau Comengés qu’organizava a Montrejau era dotzava edicion de Passa-Pòrts. Aqueth hestau qu’amatiga plan de dançaires mès Passa-Pòrts qu’é plan mès qu’un gran bal trad.

D’abòrd, qu’é era hèsta dera lenga occitana: que s’enten e que’s ved, que siá nà acompanhar eths correires dera Hlama Occitana, que siá pendent era Jornada deths Gafets, que siá peras conversacions o encara sus eths panèus qu’incitan eth public a utilizar eth gascon enà béver un còp, demandar ce quant còsta era entrada, envitar quauqu’un a dançar… Passa-Pòrts que’s vòu tanben ua hèsta conviviala, dubèrta a totis, eths que parlan occitan o non, eths que saben dançar o non, eths que son d’ací o non… Ua hèsta que’s passa en Gasconha mès qu’arrecep artistas d’autis parçans occitans (Barbar Quartet, Arnaud Cance, Yves Durand) e tanplan catalans (La Sonsoni).
 
 
Alavetz, que cau arreténguer d’aquera dotzava edicion?
 
Nà començar, un tepèr de monde! 140 correires eth 14 de març, 200 collegians nara Jornada deths Gafets, 40 personas eth divendres de sers nara conferéncia sus era toponimia comengesa e mès de 300 eth dissabde de sers! Après, plan d’intervenents de naut nivèu, que sián animators d’estagis, cantaires, musicians, actors, conferencièrs, que hèn de Passa-Pòrts un hestau arreconegut pera sua qualitat. Enfin, plan d’imatges que barlutan en cap… Eth plaser deths collegians eth divendres (“Qu’èra tròp plan!”), era aplicacion deths participants aths estagis, eths mots escambiats en gascon, en francés o en catalan dab eths amics, era energia deths dançaires e deths musicians. E, enfin, era fiertat d’aver podut organizar —gràcia a ua tropa de benevòls— ua polida hèsta e d’aver hèt véder que i a, en Comenge, plaça nà ua cultura occitana populara, dinamica e capabla de tocar totas eras generacions.
 
 
 
 
Joan-Pau Ferré