En 1615 se passèt una tragèdia a la còsta occidentala d’Islàndia, quand tres vaissèls balenièrs naufraguèron e un trentenat de marinièrs bascos qu’avián subreviscut foguèron tuats pels abitants locals, per de rasons qu’òm a pas pogut determinar. Foguèt lo primièr e lo sol masèl del país, e aquesta setmana es lo centre del debat d’un congrès que se debana a Reykjavík per analisar las relacions entre Islàndia e lo Bascoat. Que van delà aquel episòdi tragic conegut coma “Spánverjavígin” (lo chaple dels espanhòls).
 
Aquel congrès internacional sul quatren centenari del masèl dels balenièrs bascos en Islàndia amassa dins la Bibliotèca Nacionala de Reykjavík d’expèrts locals, del Bascoat, dels Estats Units e del Reialme Unit sus l’escambi cultural entre los dos pòbles dels darrièrs quatre sègles, amb una granda preséncia basca e un grand escambi comercial e cultural. Ne son una bona mòstra los precioses vocabularisd’un pidgin bascoislandés parlat al sègle XVII e qualques excavacions arqueologicas de l’illa.
 
Al delà d’analisar l’escambi, lo congrès fa tanben un acte simbolic de reconciliacion entre bascos e islandeses a Hólmavík, lo scenari ont se debanèt lo masèl de 1615, amb la preséncia d’un descendent dels balenièrs guipuscoans assassinats e un autre dels islandeses que participèron al crime.