Actualitats
Catalonha: se son remembrats de Pèire Maurin, lo darrièr pastre catar
Los participants de las Jornadas Cataras e Josievas an signat un manifèst sus la necessitat de se’n remembrar
Los 25 e 26 d’abril an agut luòc unas jornadas sus las minoritats josieva e catara a Arnes en Catalonha e a Sant Miquel d’Espinalbar en Aragon, al tocar meteis del País Valencian, en las tèrras de frontièra del triangle Morella-Tortosa-Alcanyiz.
Las jornadas an agut una especiala dedicacion a la persona del darrièr pastre catar Pèire Maurin, que los catalans avèm transformat en Pere Mauri, nascut a Montalion, dins Savartés, en 1282. Maurin, malgrat las persecucions inquisitorialas, tornèt en la joventut a la fe catara dels sieus aujòls. Probable tanben que l’aguèsse eiretada del paire e la maire ja de mainatge, en la mantenent en secret. Per lo sieu mestièr de pastre, amb lo tropèl, traversèt fòrça sovent los Pirenèus fins a las pasturas de las tèrras de frontièra que çai sus ai citat. Aquò li permetèt d’establir lo contacte entre los nuclèus catars que se mantenián secretament en Savartés, la Fenolheda e Cerdanha amb los refugiats catars dins Catalonha, l’Aragon Oriental e lo nòrd de Valéncia.
En aquel darrièr país cercava sustot la relacion amb lo darrièr perfècte documentat, Guilhèm Belibasta, refugiat a Morella, ont Maurin anèt. A las jornadas se presentèt una biografia d’En Maurin, Pere Mauri, l’últim pastor Càtar: Viatgeu d’Occitània a les Terres de l’Ebre i dels Ports, faita per Wilfried Beck ont se pòt sègre amb fòrça detalh l’agitada vida de Pèire, documentada fins que foguèt interrogat per l’inquisitor Jacme Fornièr, lo futur papa Beneset XIII, a Carcassona en 1324, quora Pèire aviá 42 ans. A l’inquisitor Pèire declarèt: “Soi e serai pastre. Lo mieu destin es de vagar per montanhas e valadas, aver de pertot de companhs e d’amics que càmbian... far lo ben a un òme quin que siá, sens li demandar en qué crei”; eminenta mèstra de tolerància en aqueles tempses, e ara meteis. De la siá vida posteriora, per ara, ren ne sabèm.
Los participants a aquestas jornadas signèron un manifèst a Sant Miquel d’Espinalbar “recordant la personalitat coerenta, fascinanta e illuminaira d’En Pèire Maurin, e la necessitat de l’evocar en un imatge perdurable” en qualque endreit de las rotas cataras d’aquelas tèrras frontalièras, de contradas que Joan Bodon n’aviá fait tanben de matèria literària en los capítols XXXIII a XXXV de Lo Libre de Catòia.
Artur Quintana i Font
Las jornadas an agut una especiala dedicacion a la persona del darrièr pastre catar Pèire Maurin, que los catalans avèm transformat en Pere Mauri, nascut a Montalion, dins Savartés, en 1282. Maurin, malgrat las persecucions inquisitorialas, tornèt en la joventut a la fe catara dels sieus aujòls. Probable tanben que l’aguèsse eiretada del paire e la maire ja de mainatge, en la mantenent en secret. Per lo sieu mestièr de pastre, amb lo tropèl, traversèt fòrça sovent los Pirenèus fins a las pasturas de las tèrras de frontièra que çai sus ai citat. Aquò li permetèt d’establir lo contacte entre los nuclèus catars que se mantenián secretament en Savartés, la Fenolheda e Cerdanha amb los refugiats catars dins Catalonha, l’Aragon Oriental e lo nòrd de Valéncia.
En aquel darrièr país cercava sustot la relacion amb lo darrièr perfècte documentat, Guilhèm Belibasta, refugiat a Morella, ont Maurin anèt. A las jornadas se presentèt una biografia d’En Maurin, Pere Mauri, l’últim pastor Càtar: Viatgeu d’Occitània a les Terres de l’Ebre i dels Ports, faita per Wilfried Beck ont se pòt sègre amb fòrça detalh l’agitada vida de Pèire, documentada fins que foguèt interrogat per l’inquisitor Jacme Fornièr, lo futur papa Beneset XIII, a Carcassona en 1324, quora Pèire aviá 42 ans. A l’inquisitor Pèire declarèt: “Soi e serai pastre. Lo mieu destin es de vagar per montanhas e valadas, aver de pertot de companhs e d’amics que càmbian... far lo ben a un òme quin que siá, sens li demandar en qué crei”; eminenta mèstra de tolerància en aqueles tempses, e ara meteis. De la siá vida posteriora, per ara, ren ne sabèm.
Los participants a aquestas jornadas signèron un manifèst a Sant Miquel d’Espinalbar “recordant la personalitat coerenta, fascinanta e illuminaira d’En Pèire Maurin, e la necessitat de l’evocar en un imatge perdurable” en qualque endreit de las rotas cataras d’aquelas tèrras frontalièras, de contradas que Joan Bodon n’aviá fait tanben de matèria literària en los capítols XXXIII a XXXV de Lo Libre de Catòia.
Artur Quintana i Font
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
I a pas cap de comentari
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari