Lo setmanièr cultural francés Télérama a publicat un article sus In Extremis, lo darrièr album de Francis Cabrel, tot plen de racisme antioccitan. L’article ridiculiza l’accent occitan de Cabrel en tractant l’occitanitat coma un afar del passat revendicat pels nostalgics, que servís solament a far rire. “A, l’accent del terraire (-caissa?) de Francisseu! Aurà inspirat los mai grands comics”, çò ditz Télérama a prepaus de l’accent de Cabrel... Lo tèxt en francés conten de marridas galejadas que son de mal traduire en occitan: “Ah, l’accent du terroir (-caisse?) de Francisseu! Il aura inspiré les plus grands comiques.”
 
Cabrel presentèt In Extremis lo 27 d’abril passat. Dins aquel trabalh, tot de cançons originalas, lo cantaire torna revendicar la lenga occitana. Dins la cançon que dona son títol a l’album, lo cantaire d’Astafòrt se fa defensor de la biodiversitat de las lengas en comparant la desaparicion de l’occitan a aquela dels aucèls. “Dab aqueste trepejament peu francés sus las lengas regionalas, perdèm la nòsta istòria, las nòstas arrasics e fòrça riquesas, perque i a fòrça imatges dens aqueras lengas que non trobam pas en francés”, çò declarèt lo cantaire a La Voix du Nord. Las autras cançons del disc parlan del camin de la crotz del Crist, de la vida en preson de Mandela o de la batalha d’Azincourt. Al delà, i a totjorn de cançons d’amor.
 
Es pas lo primièr còp que lo celèbre musician d’expression francesa fa d’omenatges a sa cultura occitana. En 1983 escriguèt una cançon entitolada Les chevaliers cathares e en 2010 participèt a un album del Còr de Bèrra [Corou de Berra]. Es tanben president de l’associacion Voix du Sud.
 
Cabrel venguèt un dels cantaires mai presats de la scèna francofòna a partir del succès de sa cançon Je l’aime à mourir en 1979.