“Al mitan del jorn, lo fornàs flameja; lo cèl es tot descolorat de tant qu’es luminós; la calor, torrida, tomba d’un solelh vertical en espandidas cremantas; monta de l’arena incandescenta e de las claparedas subrecalfadas.”
 
“Lo fuòc, al cap d’una longa estapa d’ivèrn, es pas solament lo ris amb lo tè, es la lutz, es la calor, lo benèstre, la jòia, quicòm de bèl e de viu a remirar, enfin, après vint e quatre oras de caos, dins un païsatge d’avant la creacion...”
 
“L’oasi, aquò’s la seguretat, l’avitalhament e lo plaser. Los viatjaires, après las longas privacions del desèrt e los lassitges de la rota, van trobar lo repaus e l’abondància.”

 
Aquestes passatges, del libre Méharées de Théodore Monod, son estats revirats per d’escolans de cinquena bilenga e iniciacion del Collègi Monod de Clarençac (Costièra de Nimes). En aquesta annada escolara 2014-2015, una còla de professors de diferentas matèrias se botèron d’acòrdi per menar un projècte federator, finançat per lo departament de Gard.
 
Per lo primièr projècte d’aquesta mena creat dins lo collègi, lo tèma causit foguèt logicament lo del scientific que li balhèt son nom! Los escolans de descobèrta professionala faguèron un filme sus los mestièrs de Monod, en sciéncias trabalhèron suls cristals, en musica inventèron de tròces musicals inspirats de musicas berbèras e de paraulas de Monod. En occitan, avèm seleccionat de passatges de Méharées qu’agradavan als escolans, cadun ne revirèt un. De citacions que pòrtan testimòni a l’encòp de la beutat del desèrt e de sa duretat, de las variacions de temperaturas e de lutz, del sentit del viatjaire perdut dins l’immensitat, del reviscòl que tròba en fin d’estapa. Puèi chifrèron a la mesa en forma amb l’ajuda de representants de las edicions Venus d’Ailleurs, especializats dins los libres d’artistas, la darrièra estapa èra de realizar de pinturas del desèrt e foguèt l’editor que se carguèt de la compaginacion.
 
La resulta es un libre d’artista bilingüe editat en quatre exemplars que servís de supòrt al DVD realizat per los autres escolans; e recampa aital lo trabalh de tot un collègi, e que balha un còp de mai la pròva que l’occitan pòt evocar totas las realitats, d’aicí o de luènh!
 
 
 
 
Estela Mazodier