Jon Lord, vos van trompetar totes los mèdias, es lo cofondador d’una còla que compausèt Smoke on the Water. Tan polit siá lo tèxte que nos conta lo fuòc que prenguèt lo 4 de decembre de 1971 al festenal de jazz de Montreux, al moment d’un concèrt de Frank Zappa & The Mother, tan famós siá lo riff de guitarra qu’es benlèu un dels mai coneguts del rock’n’roll, cresi pas qu’òm pòsca resumir un musician tan bèl sonque a un tròç, Jon Lord es plan mai qu’aquò.
 
Sortit primièr prèmi del Conservatòri de Londres, l’òme comencèt dins la musica a 19 ans en sonar l’òrgue Hammond dins de formacions de jazz, puèi jonguèt Artwood amb lo qual registrèt Art Galery, abans de jónher Flowerpot Men ont anava encontrar lo bassista Nick Simper, que lo va seguir quora se’n va fondar Deep Purple amb Richie Blackmore en 1968.
 
Participèt tanben al Whitesnake de David Coverdale e aguèt una carrièra sòlo de las bèlas.
 
Musician complit, s’amaga darrièr la composicion e los adobaments del famós Concerto for Group and Orchestra registrat lo 24 de setembre de 1969, al Royal Albert Hall amb lo Royal Philharmonic Orchestra e Deep Purple, e un an puèi amb Gemini Suite e en 1971 en estúdio amb Albert Lee a la guitarra e mai Yvonne Elliman e Tony Ashton al cant.
 
Es tanben el, seguit de la virada hard rock de Deep Purple, qu’aguèt l’idèa d’embrancar lo sieu òrgue Hammond sus un Marshall per semblar lo son de la guitara saturada de Blackmore.
 
En 2002, daissèt Deep Purple per se vodar a de projèctes sòlo.
 
Es lo 9 d’agost de 2011 qu’anoncièt via lo malhum que se doliá del càncer del pancreàs que l’anava emportar en aqueste matin de julhet.
 
Jon es doncas partit jónher lo panteon del rock, benlèu per una darrièra jam session amb Jimi Hendrix, John “Gonzo” Bonham, Bon Scott; nos daissan un bocin orfanèls.
 
E òc, i a de matins atal, ont òm se desrevelha amb dins la boca coma lo gost d’un maissant cap de fusta al Jack Daniel’s…
 
 
 
 
Cedric Rousseu