Miquèu Sèrra es un pintor marselhés del sègle XVIII qu’un grand nombre de sas pinturas an desparegut. Pintèt sustot de scènas biblicas o de la vida de la Verge o del Crist. Tanben faguèt de nombroses tablèus de mitologia grècoromana, de representacions istoricas e de retraches. Los tablèus que se sèrvan se tròban al Musèu de las Bèlas Arts de Marselha e dins qualques glèisas de la Ciutat Focèa e del País Marselhés.
 
Sèrra nasquèt a Tarragona (Catalonha) lo 10 de genièr de 1658 e moriguèt a Marselha lo 10 d’octòbre de 1733. Es enterrat a la Glèisa Sant Ferriòu. Una carrièra del 16n arredondiment de Marselha pòrta son nom.
 
Jove orfanèl, foguèt plaçat a la chartrosa d’Ecaladei, a qualques 40 quilomètres de Tarragona. En 1670 anèt en Itàlia ont aprenguèt la pintura dins divèrses talhièrs de Roma, Nàpols e Gènoa. S’installèt a Marselha en 1675 ont comencèt d’obténer de comandas. Cal soslinhar una tela immensa que pintèt en 1864, entitolada Magdalena Raubada per d’Àngels, qu’es servada dins lo còr de la Glèisa dei Chartrós a Marselha.
 
Se maridèt amb Flòria Regimonda e crompèron un ostal dins la futura Carriera Ventura. Se sap tot plen de detalhs d’aquel abitatge, mas l’emplaçament l’an pas pogut trobar.
 
Lo rei de França Loís XIV lo nomenèt pintor de las galèras e mèstre de dessehar d’oficièrs e de pilòts. Trabalhèt als obratges de pintura de las galèras e ensenhèt als joves oficièrs. Executèt mai d’un retrach de caps d’esquadra, dont lo de Loís de Montoliu que se tròba al Musèu de las Bèlas Arts de Marselha.
 
En febrièr de 1704 donèt procuracion a sa femna per regir sos bens e se rendèt a París, ont rescontrèt Jean-Baptiste Ourdy, que venguèt son escolan pendent qualque temps. Dins la capitala francesa, Sèrra se faguèt conéisser per l’execucion de divèrsas telas dont cal soslinhar la del Crist caçant los vendeires del temple, que se tròba a la Glèisa Saint-Symphorien de Versalhas. Mandèt tanben un tablèu que representava Bacus e Arianna a l’Acadèmia de París, e aquesta admetèt Sèrra al nombre de sos aderents en decembre d’aquela meteissa annada de 1704.
 
Sèrra aqueriguèt un cèrta fortuna que li permetèt de crompar las cargas de luòctenent del rei de la vila de Selon de Provença e de major de la vila de Gardana. Loís XIV signèt las letras patentas correspondentas en 1712. Sèrra se crompèt pro ostals e de terrenhs bastidors dins los quartièrs de Masarga e Sant Geniés de Selon.
 
Sèrra exprimiguèt lo terrible episòdi de la pèsta que visquèt Marselha entre 1720 e 1722 sus tres telas, tres òbras màgers:
   
Tanben dins la glèisa parroquiala de la Ciutat, un dels tablèus de Sèrra representa la pèsta.