Passegèc la sua flabuta, lo son tamborin e lo son acordeon sus mei d’un emponts deus dus costats deus Pirenèus, en concèrt mès sustot en bal; e qu’ei ací que l’arretrobam. Dins lo son volum precedent, Bal Gascon, de represas d’“estandards” a còps desbrembadas d’un bal gascon, èra sol (rarament acompanhat a la votz) tà hèr tot, dinc a l’utilizacion d’un sintetizador estujat dins un acordeon diatonic. Seguida logica, o solitud tròp grana tà un musicaire adret de las suas duas mans, dins aqueth òpus s’atoregèc de musicaires orientaus (de l’èst d’Occitània voi díser) dab Patrick Vaillant a la mandolina qui cosigna los adobaments, de la tuba “liura e precisa” de Daniel Malavergne e de la bateria “sòbria e eficaça” de Frédéric Cavallin. Aqueth qüartet qu’ei l’esquia deu CD, un qüartet qui s’a trobat suu pic ua identitat musicau e que ns’agradaré d’arretrobar sus emponts de bal. La preséncia de Cati Rambaud au cant e de las 4 cantairas de Traderiderai (qu’avem coneishut dins d’autes grops) balhan ua plaça de tria a l’occitan de Gasconha, dins la sua fòrça sus Bre diu, un branle. Luis Miguel Bajén a la dulzaina, pandereta e au cant ahortish aquera cultura transpirenenca com Crestian qui hè a sautamontanha.
 
Lo repertòri, polit repertòri d’un bal gascon, de la planura lanusqueta o armanhaquesa a la vath hauta d’Aussau, qu’ei per ua petita partida tradicionau, gessit de collectatges de las annadas 1970-1980 o d’obratges de referéncia; mès lo mei sovent son composicions de Crestian d’on se tròba la patina de las oras de bal. Lo complement au CD qui’s tròba en linha enclairish lo contèxte deus tèmas musicaus, l’umor fin e delicat (soi jo qui ac disi) de Crestian, los omenatges en aqueths musicaires, “tradicionaus” o d’armonia, qui an hèit dançar, tostemps populars tà ua practica viva, tanplan com las paraulas e las particions: volontat herotja de transméter…
 
L’illustracion deu liberet qu’ei un convit a la dança e jo, soi ja a l’estanquet, a béver un juranson, en escotar e espiar aqueth bal portat per aqueras cantairas e musicairas sus l’empont, que sia un remouc de comitat de las hèstas o un platèu galvanizat d’un gran hestenau. Lo sostítol deu CD qu’ei la Reconquista, b’ei segur que contribuirà a arreviscolar e tornar balhar letras de noblesa musicala aus bals gascons.
 
L’occitan de Gasconha, la lenga naturau deu CD, i ei beròi, dab ua polida escritura de JP Darrigrand sus lo bonet calidoscòpi.
 
Haut, en plaça, lo bal que va començar!
 
 
 
 
Joan-Miquèu Espinasse