Lo departament d’Aude vòl inscriure sèt castèls dins lo patrimòni mondial de l’UNÈSCO: Montsegur (País d’Òlmes), Puèglaurenç (País de Saut Lengadocian), Querbús (Corbièras), Pèirapertusa (Corbièras), Aguilar (Corbièras), las Tors (Montanha Negra) e Tèrmes (Corbièras) .
“L’UNÈSCO es lo labèl d’excelléncia que permet d’intrar dins la cort dels grands. Aquò poiriá generar d’un 20% a un 30% de vesitaires de mai”, çò declarèt als mèdias Sébastien Plan, director de l’agéncia del desvolopament toristic d’Aude. De fach, los castèls del parçan nomenat toristicament “País Catar” son vesitats per aperaquí 400 000 toristas cada an. Mas la Ciutat de Carcassona n’aculhís 2,5 milions. Lo classament de l’UNÈSCO de la ciutat refacha per Violet le Duc generèt un 30% de mai de vesitaires; donc una creissença que s’espèra dins aqueles castèls occitans amb la labelizacion de l’organisme internacional. “Los sèt castèls son situats dins de zònas ruralas en dificultat amb una densitat de populacion d’aperaquí 10 abitants per quilomètre cairat. Avèm besonh de torisme”, çò precisa Pla.
Abans tot, París deu decidir
Lo percors risca d’èsser long. Lo dorsièr arribèt en junh sul burèu del Comitat Estatal dels Bens Franceses, que deu far una recomandacion al govèrn per una inscripcion o non sus la “lista indicativa nacionala” francesa, actualament constituida de 35 projèctes. Puèi París reduirà la lista a un maxim de dètz noms per an a l’UNÈSCO, que finalament decidirà.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Es una bona causida demandar a l'Unesco que es reconeguin patrimoni de la umanitat los castels e tamben las vilas e vilotas antigas amb moltes possibilitats de rebres diners per sa conservacion.
#7 O demandèron pels Valdeses e pels Protestants, e aquò es plan normal : segon la logica crestiana, quora pècas, deves demandar perdon en tota sinceritat per poder esperar èsser perdonat.
Mas per çò que n'es de la santa puta de crosada dita "contra los Albigeses", aquela guèrra funèsta e crestianament injustificabla (coma tota guèrra) que costèt l'annexion a França d'una bona mitat d'Occitania, non, la glèisa de Roma non a pas demandat perdon.
O demandèsse, segur, aquò invalidariá moralament, simbolicament, sus la plaça publica, la preséncia politica de França en Occitania… E es segurament per aiçò que França, al moment que la glèisa catolica començava de fintar un pauc mai umilament (e donc, crestianament) lo sieu passat, mandèt unes de sos canhasses de garda per convéncer lo Papa de l'epòca de contunhar de far coma se res non se foguèsse passat. E la glèisa non a pas demandat perdon…
Daissariá l'estat francés sol devant la responsabilitat de sos crimis, sens cap mai legitimitat de quina mena que siá, ni actuala, ni passada. E puèi, cal plan realizar aiçò : NOS demandar perdon, a nosautres, enfants d'Albigeses, pel malastre que nos foguèt impausat, manifèsta non solament lo "pecat comés", mas lo fait que i a quicòm de NOS demandar. Es a dire qu'implicitament, aquò NOS fa existir, NOS manifèsta sus la plaça publica del mond. Los istorians nacionalistas de l'empèri francés non podián pas daissar passar aquela ! E la glèisa non NOS a pas demandat perdon… Aquí ont ne sèm, car Pèire. Car enfin, a qual demandar perdon ? De Protestants, de Valdeses venguts protestants, de Josieus rescapats dels pogròms rai, n'i a un pauc pertot, e mai en Occitania. Mas, de catars, ont n'i a ? Aquí, si que foncionèt, a meravilha, la "solucion finala" : pas mai l'ombra d'un, ni mai l'ombra del país que los aculhiguèt mai favorablament.
Lo Bardòu a rason : arqueologicament los castels "catars" son plan reials e doncas posteriors a la Crosada dels Albigeses. Per contra a prepaus de:" la gleisa catolica que jamai non ne demandèt pas lo perdon" nos cal pas doblidar lo perdon per la persecusion dels valdeses facha oficialament, fa pas gaire, per lo Papa Francés a la gleisa protestanta a Torino (Italia). Benlèu que "Times are changin'"?
Avètz rason "Devam pas jugar dins la mesma categòria." encara una pròva del mesprés francés e del seu egòcentralisme. Ailàs ! lemosins e lengadocians son ...sonque occitans ? Aquò rai !e de demoram fièrs e ardits fàcia a l'Istòria perque coma canta lo Dylan "Times are changin'". E de Contunhar de vesitar las nòstras petitas gleisas qu'an atravèrsadas los segles e de charrar dins la lenga nòstra, la dels indians del sud de França !
Mentre, la telé "nacionala", aqueste matin, ven de parlar dels cercaires de trasaurs (aquò òc es un tèma d'importància capitala!) incluses los que son a la caça del tresaur dels catars. L'UNESCO, òc! Per de pantalonadas o amagar l'istòria, non!
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Es una bona causida demandar a l'Unesco que es reconeguin patrimoni de la umanitat los castels e tamben las vilas e vilotas antigas amb moltes possibilitats de rebres diners per sa conservacion.
#7 O demandèron pels Valdeses e pels Protestants, e aquò es plan normal : segon la logica crestiana, quora pècas, deves demandar perdon en tota sinceritat per poder esperar èsser perdonat.
Mas per çò que n'es de la santa puta de crosada dita "contra los Albigeses", aquela guèrra funèsta e crestianament injustificabla (coma tota guèrra) que costèt l'annexion a França d'una bona mitat d'Occitania, non, la glèisa de Roma non a pas demandat perdon.
O demandèsse, segur, aquò invalidariá moralament, simbolicament, sus la plaça publica, la preséncia politica de França en Occitania… E es segurament per aiçò que França, al moment que la glèisa catolica començava de fintar un pauc mai umilament (e donc, crestianament) lo sieu passat, mandèt unes de sos canhasses de garda per convéncer lo Papa de l'epòca de contunhar de far coma se res non se foguèsse passat. E la glèisa non a pas demandat perdon…
Daissariá l'estat francés sol devant la responsabilitat de sos crimis, sens cap mai legitimitat de quina mena que siá, ni actuala, ni passada. E puèi, cal plan realizar aiçò : NOS demandar perdon, a nosautres, enfants d'Albigeses, pel malastre que nos foguèt impausat, manifèsta non solament lo "pecat comés", mas lo fait que i a quicòm de NOS demandar. Es a dire qu'implicitament, aquò NOS fa existir, NOS manifèsta sus la plaça publica del mond. Los istorians nacionalistas de l'empèri francés non podián pas daissar passar aquela ! E la glèisa non NOS a pas demandat perdon… Aquí ont ne sèm, car Pèire. Car enfin, a qual demandar perdon ? De Protestants, de Valdeses venguts protestants, de Josieus rescapats dels pogròms rai, n'i a un pauc pertot, e mai en Occitania. Mas, de catars, ont n'i a ? Aquí, si que foncionèt, a meravilha, la "solucion finala" : pas mai l'ombra d'un, ni mai l'ombra del país que los aculhiguèt mai favorablament.
Lo Bardòu a rason : arqueologicament los castels "catars" son plan reials e doncas posteriors a la Crosada dels Albigeses. Per contra a prepaus de:" la gleisa catolica que jamai non ne demandèt pas lo perdon" nos cal pas doblidar lo perdon per la persecusion dels valdeses facha oficialament, fa pas gaire, per lo Papa Francés a la gleisa protestanta a Torino (Italia). Benlèu que "Times are changin'"?
Avètz rason "Devam pas jugar dins la mesma categòria." encara una pròva del mesprés francés e del seu egòcentralisme. Ailàs ! lemosins e lengadocians son ...sonque occitans ? Aquò rai !e de demoram fièrs e ardits fàcia a l'Istòria perque coma canta lo Dylan "Times are changin'". E de Contunhar de vesitar las nòstras petitas gleisas qu'an atravèrsadas los segles e de charrar dins la lenga nòstra, la dels indians del sud de França !
Mentre, la telé "nacionala", aqueste matin, ven de parlar dels cercaires de trasaurs (aquò òc es un tèma d'importància capitala!) incluses los que son a la caça del tresaur dels catars. L'UNESCO, òc! Per de pantalonadas o amagar l'istòria, non!
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari