Tre que comencèt sa crosada, l’Estat Islamic (EI) a atacat e destruch divèrses simbòls de l’istòria de l’umanitat. Fa a pena dos meses destruguèt la ciutat assiriana de Nimrud, de 3000 ans d’antiquitat, e tanben la vila ancestrala d’Hatra, de l’an 200 après lo Crist. Fa qualques jorns lo grop jihadista raubèt Khalid Al Asad, un arqueològ sirian d’82 ans qu’aviá desvolopat tota son activitat professionala dins la vila romana de Palmira. Dimècres passat, l’EI l’assassinèt en lo decapitant. Las fotografias del crime que l’EI a publicat mòstran lo còrs de l’arqueològ penjat a una colomna amb lo cap entre sos pès e una aficha que mòstra sos delictes supausats, dont èsser lo director d’idòlas a Palmira, “assistir a de conferéncias d’infidèls”, vesitar l’Iran shiita e aver de connexions amb las fòrças de seguretat sirianas. Mas segon Maamun Abd Al Karim, director general de las antiquitats e dels musèus de l’estat sirian, l’EI cercava los depauses d’aur e lo tresaur amagat de Palmira, que l’arqueològ assassinat aviá amagat per lo preservar de la destruccion dels jihadistas. “Soi de Palmira e demorarai aicí, e mai se me fau tuar”, çò diguèt. Ne parla Metro News.
 
 
La vila de Palmira
 
Palmira es una oasi plaçada al mièg del desèrt de Siria, poblada dempuèi l’epòca paleolitica. Per sa situacion geografica venguèt una escala dins fòrça rotas importantas de l’istòria dempuèi l’Edat Antica. A l’epòca romana Palmira venguèt un dels centres culturals del Mond Ancian e lo mercat mai important dels produches que venián d’Orient, perque fasiá partida de la rota comerciala que jonhiá Orient e Occident. Amb lo temps venguèt un luòc estrategic del ponch de vista militar, mai que mai a partir del sègle III.
 
L’art e l’arquitectura i combinan las tecnicas grècoromanas amb las tradicions localas e las influéncias pèrsas. De fach Palmira exerciguèt una influéncia decisiva dins l’evolucion de l’arquitectura neoclassica e l’urbanizacion modèrna, segon çò que rapòrta Núvol. La revista catalana apond que Palmira es l’exemple d’un ancian complèxe urbanizat. Cal soslinhar una impressionanta carrièra de colomnas que fa 1100 mètres de long. Aquí se pòt remarcar l’importanta creissença artistica que s’i desvolopèt. La carrièra jonhiá los monuments publics mai importants: lo Temple de Baal, lo Camp de Dioclecian, l’agòra, lo teatre, d’autres temples e los quartièrs de la ciutat. Lo cementèri, una enòrma necropòli, se tròba fòra los barris ont tanben se pòt encara veire un aqüeducte roman.
 
La vila foguèt redescobèrta per de viatjaires a l’entorn dels sègles XVII e XVIII.