Aqueth grop (Daniel Detammæcker, Adrien Villeneuve e Bastien Fontanille) revendica “ua musica ultradicionau de Gasconha e Carcin, a còps sauvatja o amistosada”. Qu’ac pòden! Non pas un bordon, mès un eisham de bordons com ligam tot de long deu disc (lo lor segond), tanplan com la cara de bordon (insècte imenoptèr, aqueth) a la tinta suu liberet o en coderilha suu site tà las paraulas. La plaja 1 deu CD n’ei pas que bordons qui arriban e se’n van, s’atorneran e pausan un ambient a se coucar au mes de junh sus l’èrba verda, devath un gran casso, còsta un prat de hen dalhat qui auloreja, clucar los uelhs e deishar anar lo temps.
 
La lor musica, a còps tradicionau, a còps de creacion contemporanèa, qu’ei hèita tà escotar segur, mès dab nada concession a la dança, e açò m’agrada: rondèus e còngos que’n son, escotishas, borrèas o valsas.
 
Los bordons de las bohas, de la sonsaina, deu tamborin (ton-ton sense las U!), deu Shruti Box o de las votz nos mian sovent sus ua musica modala, colorada, qui plea l’espaci sonòr. A còps me sembla d’enténer Perlin d’i a temps (e qu’ei plan), a còps va sus ua musica de bal mei actuala. La canta marca ua identitat qui buta a escambiar, pas a barrar-se.
 
Dab los bordons presents d’ua pista a l’auta hasèm lo viatge de la debuta a la fin deu CD, pres dins lo moment que nos prepausan los musicaires.
 
Anem, sho, escotem, l’eisham que s’aprèssa e nos empòrta tà dançar.
 
 
 
 
Joan-Miquèu Espinasse
 
 

---

Sit web de Clica Dròna
 
Escotatz: