La justícia a relaxat los activistas que luchèron contra la Restanca de Sivens. Lo tribunal correccional d’Albi a relaxat la quasi-totalitat de las quinze personas que compareguèron dimars passat per “participacion a un atropament” sus la ZAD del Testet (Galhaqués), çò rapòrta Reporterre. Èran acusats d’aver opausat una resisténcia durant l’evacuacion del 6 de març passat. Los zadistas an celebrat çò que considèran “una petita victòria” e “una granda suspresa”.
 
Reporterre publica un reportatge interessant sul procès judiciari.
 
 
Una lucha ecologista, un activista mòrt
 
Cal remembrar que la lucha per preservar la valor ecologica del Testet a provocat un mòrt del costat dels ecologistas, lo jove tolosan Rémi Fraisse, que moriguèt la nuèch del 26 al 27 d’octòbre a causa d’una granada lançada pels gendarmas.
 
Per ara, poiriam dire que la lucha que los zadistas an menat dempuèi novembre de 2014 a ben capitat. Lo conselh general de Tarn a decidit de far pas la restanca prevista. Ara prepausa de far una restanca mai pichona.
 
 
Crisi dins l’estat francés
 
De fach, la mòrt de Rémi Fraisse a portat la crisi al govèrn francés. Las nombrosas susmautas que se son debanadas per tot l’estat francés, en seguida de la mòrt de l’estudiant de botanica, crèan un grand desaise dintre lo poder politic.
 
Lo govèrn francés a ensajat de reglar la mòrt del jove tolosan en enebissent l’usatge de las granadas e en suspendent los trabalhs del barratge, e atanben en ensajant de criminalizar los ecologistas en lucha. Mas un larg sector de la societat, los movements ecologistas e los partits d’esquèrra, an demandat la demission del ministre de l’interior, Bernard Cazeneuve, que se limitèt a prometre “de sancions se de fautas se son comesas”.
 
Fraisse foguèt tuat dins l’encastre de la repression d’una protèsta populara e pacifica contra la construccion d’una restanca dins la zòna umida del Testet, a Sivens (Galhaqués).
 
 
Lo projècte
 
La restanca prevista, d’un milion e mièg de mètres cubes d’aiga, deviá negar una partida de la Val de Tescon, en tot far desaparéisser 13 ectaras de zòna umida e un milion d’animals salvatges (de granhòtas, de peisses o de salamandras). Lo conselh general de Tarn citava lo Ministèri francés de l’Environament, segon lo qual la restanca auriá de vertuts ecologicas, cercant un “equilibri idrologic” de la zòna. Los ecologistas o cresián pas, s’opausavan al projècte e denonciavan qu’èra finançat per de fonzes publics per favorir solament d’interèsses privats. Revendicavan la preservacion de totas las 35 ectaras de zòna umida menaçadas per la restanca. Denonciavan que la tòca del projècte èra de favorizar l’agricultura intensiva e que, per tant, es un perilh per un centenat d’espècias “protegidas” dont cinc son ja declaradas menaçadas.
 
Segon lo conselh general de Tarn, la restanca es indispensabla per irrigar las tèrras agricòlas e se recrearà una autra zòna umida. Los opausants denóncian un projècte car que solament servirà a irrigar las tèrras d’un petit nombre d’esplechaires que practican l’agricultura intensiva.
 
L’occitanisme s’es mostrat majoritàriament contra la construccion de la restanca, levat lo Partit de la Nacion Occitana (PNO) e l’associacion lo Clusèl (que manifestèt en favor de la restanca).