La darrièra Copa del Mond de Rugbi en Anglatèrra e lo fach de veire lo galhacòl Bernat Lapòrta comentaire de las partidas per una cadena de television francesa, me balhèt l’idèa de legir son libre paregut 2009, aprèp qu’aja passat qualques meses al Secretariat d’Estat dels Espòrts amb la benediccion de Nicolas Sarkozy. Edificant!
La politica espectacle
Aquò se sap ben pro, amb lo quinquennat de Sarkozy sèm dintrats dins l’èra de la politica espectacle. La politica es sempre estat lo domeni de la comunicacion a l’excès. Amb l’ancian logatari de l’Elisi limpèrem dins la mag d’una mena per performança televisuala permanenta. Aquel enropatge se fa, ça que la, sens oblidar la politica vertadièra. Devèm reconéisser a l’ancian president que se l’estropèt d’espectacle per amusar lo mond, menèt pasmens una politica plan marcada a drecha, plan jacobina e plan antisociala, e mai s’i tenguèt fins a la fin e ne torna demandar. Òc ben, l’èx-president amusèt la galariá a còps de bulbes catodics amb sas mariòtas que manejava manifacièrament.
Desmest los bofons del palais i aguèt Lapòrta. Totòm se’n mainèt en temps e ora: Lapòrta promogut secretari d’estat foguèt lo fach del prince. D’efièch, l’èx-president e sa còla daissèron pas res perir. Tenguèron a ocupar lo mendre espaci mediatic que lo poder permet. Alavetz, dins de condicions talas, perqué daissar ocupar un secretariat d’estat qu’a pas cap d’influéncia sus lo defecit nacional, la politica economica o lo caumatge per una persona senada mas color de muralha? Tant valiá que serviguèsse “a far parlar” lo mond. Es totjorn aquò de ganhat.
Lo rescontre mondan
Dins son libre, Bernat Lapòrta conta cossí passèt d’empegaire d’afichas pel Partit Socialista a Galhac a la notorietat, a París, quand venguèt entraïnaire de rugbi per l’Estadi Francés. Amb la professionalizacion del rugbi, dins los ans 90, aguèt l’astre de se daissar crompar per Max Guazzini. E aquí comencèt per el una vida mondana, una vida d’estraviadura dins las nuèches parisencas. Es pas ieu qu’o disi, es el dins son libre. D’aquí son rescontre amb lo politician de Neuilly.
La seguida la coneissèm. Bernat Lapòrta se trapèt secretari d’estat als espòrts just pel bon plaser del president. L’interessat o ditz, e mai a probablament rason: “Aviái pas res demandat a degun, e mai èri pas prèst”. Aquò rai! Coma i aviá pas grand causa de far dins aquel Secretariat d’Estat als Espòrts, risquèt pas de far plan mal. D’ont mai que Roselyne Bachelot lo bridava coma cal e lo daissava pas anar sens cabestre. Una mission fisada per l’èx-president. Va solet.
D’alhors, l’amusament durèt pas que dos ans. Quand Bernat Lapòrta faguèt pas mai d’audiéncia, quand son substrat lingüistic occitan amusèt pas mai lo “tot París”, son pòst serviguèt a neutralizar dins l’urgéncia una autra exotica del govèrn, Rama Yade. Una creatura de Nicolas Sarkozy qu’aquesta li escapava e mai li petava politicament de pels dets.
Ministre sens pòrtafuèlha
Fin finala se poiriá dire que Lapòrta foguèt “ministre sens pòrtafuèlha”, coma jos la Tresena Republica. Alavetz, dins de condicions talas, que contar dins un libre? Planhi la paura Gaëtana Morin, jornalista del sieu estat, que foguèt encargada de l’escriure amb o per Bernat Lapòrta. De fach, lo volum clau pas que d’anecdòtas sens chuc ni muc. A despart benlèu que Lapòrta se i desvela per çò qu’es: un afarista sens cap d’escrupuls. De la politica, de la gestion equilibrada de la ciutat, se’n chauta coma de son darrièr escupit, e mai o explica clarament dins son tèxte. Los dreches umans en China o endacòm mai de pel Mond, aquò l’a pas jamai empachat de dormir de cap de biais. Per contra sembla completament obsedit per una talent inagotabla d’argent. Nos ditz que lo sieu modèl es pas degun mai que Bernat Tapie. La revelacion a lo meriti de la franquesa.
De casinòs Lapòrta a Malabo?
Per la pichona istòria, en març de 2009 s’enanèt a una conferéncia dels ministres dels espòrts africans francofòns a Bujumbura en Burundi. L’endeman joguèt una partida de fotbòl amb lo president local. President que s’amerita qu’òm nòte son nom. La partida durèt mai que de rason. A cima de gaireben doas oras, Lapòrta demandèt discretament çò que se passava. Li respondèron que la partida durariá tant que lo President auriá pas marcat un gòl. A aquèl jòc, la partida durèt plan mai de doas oras. Conclusion d’En Lapòrta, en luòc de denonciar de tals comportaments despotics e patologics, en luòc de denonciar una Africa liurada a aquela mena de pilhard, trapa pas mai a dire qu’“en Africa lo temps se dilata sens que lo mond i trapen a redire”. Coma se veniá de descobrir quicòm de plasent.
Los dictators africans, En Lapòrta sembla de los presar particularament. A l’exemple del de la Guinèa Eqüatoriala, benlèu lo pièger de totes (lo 20% de la populacion exiliada per causa de persecucions politicas fòra las frontièras, un president en plaça dempuèi 1979 tornat elegit amb lo 95,37 % de la voses, etc.). E l’autor que nos ditz : “la Guinèa Eqüatoriala es un país ont ai tescut de ligams estreches amb lo ministre dels espòrts, filh del president”. Es tanben convidat a la taula del president. Bernat Lapòrta dins lo cercle criminal e sempre viu de la Françafrique?
Non, aqueste libre nos apren pas res de res e desservís al contrari la foncion politica dins la societat. O sabiam abans de ne dobrir la primièra pagina. Mas en democracia i a pas de plaça pels procèsses d’intencion. Aquò nos impausava de legir lo libre.
Sèrgi Viaule
LAPORTE, Bernard, 2009, Un bleu en politique, Presses de la Cité, 200 paginas
La politica espectacle
Aquò se sap ben pro, amb lo quinquennat de Sarkozy sèm dintrats dins l’èra de la politica espectacle. La politica es sempre estat lo domeni de la comunicacion a l’excès. Amb l’ancian logatari de l’Elisi limpèrem dins la mag d’una mena per performança televisuala permanenta. Aquel enropatge se fa, ça que la, sens oblidar la politica vertadièra. Devèm reconéisser a l’ancian president que se l’estropèt d’espectacle per amusar lo mond, menèt pasmens una politica plan marcada a drecha, plan jacobina e plan antisociala, e mai s’i tenguèt fins a la fin e ne torna demandar. Òc ben, l’èx-president amusèt la galariá a còps de bulbes catodics amb sas mariòtas que manejava manifacièrament.
Desmest los bofons del palais i aguèt Lapòrta. Totòm se’n mainèt en temps e ora: Lapòrta promogut secretari d’estat foguèt lo fach del prince. D’efièch, l’èx-president e sa còla daissèron pas res perir. Tenguèron a ocupar lo mendre espaci mediatic que lo poder permet. Alavetz, dins de condicions talas, perqué daissar ocupar un secretariat d’estat qu’a pas cap d’influéncia sus lo defecit nacional, la politica economica o lo caumatge per una persona senada mas color de muralha? Tant valiá que serviguèsse “a far parlar” lo mond. Es totjorn aquò de ganhat.
Lo rescontre mondan
Dins son libre, Bernat Lapòrta conta cossí passèt d’empegaire d’afichas pel Partit Socialista a Galhac a la notorietat, a París, quand venguèt entraïnaire de rugbi per l’Estadi Francés. Amb la professionalizacion del rugbi, dins los ans 90, aguèt l’astre de se daissar crompar per Max Guazzini. E aquí comencèt per el una vida mondana, una vida d’estraviadura dins las nuèches parisencas. Es pas ieu qu’o disi, es el dins son libre. D’aquí son rescontre amb lo politician de Neuilly.
La seguida la coneissèm. Bernat Lapòrta se trapèt secretari d’estat als espòrts just pel bon plaser del president. L’interessat o ditz, e mai a probablament rason: “Aviái pas res demandat a degun, e mai èri pas prèst”. Aquò rai! Coma i aviá pas grand causa de far dins aquel Secretariat d’Estat als Espòrts, risquèt pas de far plan mal. D’ont mai que Roselyne Bachelot lo bridava coma cal e lo daissava pas anar sens cabestre. Una mission fisada per l’èx-president. Va solet.
D’alhors, l’amusament durèt pas que dos ans. Quand Bernat Lapòrta faguèt pas mai d’audiéncia, quand son substrat lingüistic occitan amusèt pas mai lo “tot París”, son pòst serviguèt a neutralizar dins l’urgéncia una autra exotica del govèrn, Rama Yade. Una creatura de Nicolas Sarkozy qu’aquesta li escapava e mai li petava politicament de pels dets.
Ministre sens pòrtafuèlha
Fin finala se poiriá dire que Lapòrta foguèt “ministre sens pòrtafuèlha”, coma jos la Tresena Republica. Alavetz, dins de condicions talas, que contar dins un libre? Planhi la paura Gaëtana Morin, jornalista del sieu estat, que foguèt encargada de l’escriure amb o per Bernat Lapòrta. De fach, lo volum clau pas que d’anecdòtas sens chuc ni muc. A despart benlèu que Lapòrta se i desvela per çò qu’es: un afarista sens cap d’escrupuls. De la politica, de la gestion equilibrada de la ciutat, se’n chauta coma de son darrièr escupit, e mai o explica clarament dins son tèxte. Los dreches umans en China o endacòm mai de pel Mond, aquò l’a pas jamai empachat de dormir de cap de biais. Per contra sembla completament obsedit per una talent inagotabla d’argent. Nos ditz que lo sieu modèl es pas degun mai que Bernat Tapie. La revelacion a lo meriti de la franquesa.
De casinòs Lapòrta a Malabo?
Per la pichona istòria, en març de 2009 s’enanèt a una conferéncia dels ministres dels espòrts africans francofòns a Bujumbura en Burundi. L’endeman joguèt una partida de fotbòl amb lo president local. President que s’amerita qu’òm nòte son nom. La partida durèt mai que de rason. A cima de gaireben doas oras, Lapòrta demandèt discretament çò que se passava. Li respondèron que la partida durariá tant que lo President auriá pas marcat un gòl. A aquèl jòc, la partida durèt plan mai de doas oras. Conclusion d’En Lapòrta, en luòc de denonciar de tals comportaments despotics e patologics, en luòc de denonciar una Africa liurada a aquela mena de pilhard, trapa pas mai a dire qu’“en Africa lo temps se dilata sens que lo mond i trapen a redire”. Coma se veniá de descobrir quicòm de plasent.
Los dictators africans, En Lapòrta sembla de los presar particularament. A l’exemple del de la Guinèa Eqüatoriala, benlèu lo pièger de totes (lo 20% de la populacion exiliada per causa de persecucions politicas fòra las frontièras, un president en plaça dempuèi 1979 tornat elegit amb lo 95,37 % de la voses, etc.). E l’autor que nos ditz : “la Guinèa Eqüatoriala es un país ont ai tescut de ligams estreches amb lo ministre dels espòrts, filh del president”. Es tanben convidat a la taula del president. Bernat Lapòrta dins lo cercle criminal e sempre viu de la Françafrique?
Non, aqueste libre nos apren pas res de res e desservís al contrari la foncion politica dins la societat. O sabiam abans de ne dobrir la primièra pagina. Mas en democracia i a pas de plaça pels procèsses d’intencion. Aquò nos impausava de legir lo libre.
Sèrgi Viaule
LAPORTE, Bernard, 2009, Un bleu en politique, Presses de la Cité, 200 paginas
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Un "blau" en politica ? E ben ieu, en rugby, sempre m'imagini una còlha nacionala occitana que seriá sang e aur coma la crotz de Sant Gèli e coma la "senyera catalana". Lo blau, aquò's tot bèl just bon pels reis de França que nos an sacamandat e panat lo país.
Encara un bon article del Sèrgi.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari