Lo president en foncions de la Generalitat de Catalonha, Artur Mas, compareguèt ièr als mèdias a prepaus del contraròtle de las finanças de Catalonha que ven de l’impausar lo govèrn espanhòl. Se tracta de nòvas condicions umiliantas fixadas pel Ministèri de las Finanças espanhòl, que Catalonha las deu complir se vòl que l’estat contunhe de pagar l’argent del fons de liquiditat autonomica. Es un argent que proven mai que mai dels impòstes dels catalans. “Contraròtlan ara l’autonomia catalana d’un biais dissimulat”, çò diguèt Mas, a prepaus d’aquela susvelhança absoluda de las despensas e de las previsions de despensas qu’ara la vòl aplicar lo govèrn espanhòl.
 
“Solament s’aplica de condicions extraordinàrias a Catalonha. De condicions umiliantas perque dison que s’es amagat de despensas d’1,3 miliard, quand son justificadas e quand se destinèron a d’investiments divèrses”, çò declarèt lo president. “Se i a de problèmas a la fin del mes amb las farmacias, las residéncias o amb de provesidors es perque lo govèrn espanhòl activa pas l’argent necessari per qu’aqueles provesidors pòscan encaissar. E impausan ara de condicions umiliantas a Catalonha per que pòsca encaissar”, çò apondèt. “E a causa d’aquò patís totòm. Patís totòm. Se punís tota la populacion catalana perque una partida significativa defend un projècte politic determinat”.
 
Artur Mas apondèt que “la situacion de dependéncia financièra existissiá ja abans lo 27 de setembre (data de las eleccions al Parlament de Catlonha).  “Ara vòlon contrarotlar la Generalitat sens o reconéisser”, çò diguèt lo president, que quitament diguèt qu’es “una manièra d’aplicar lo 155 d’un biais dissimulat”. Lo 155 es un article de la Constitucion espanhòla que prevei, per de mecanismes excepcionals, que l’estat prenga lo poder dins un territòri autonòm. De fach, lo govèrn espanhòl a ja menaçat Catalonha d’aplicar aquel article per blocar lo procès d’independéncia.
 
 
“Se jòga amb lo fuòc, se cremarà”
 
“Ara nos vòlon punir perque los catalans votèron çò que votèron lo 27de setembre”, çò diguèt Artur Mas, que lancèt un avertiment al ministre espanhòl de las finanças, Cristóbal Montoro: “Lo ministre Montoro jòga amb lo fuòc e se cremarà”, çò diguèt Mas, en referéncia a las marridas politicas economicas del govèrn de Mariano Rajoy. De fach, quand l’Union Europèa impausèt l’austeritat e la reduccion budgetària, lo govèrn espanhòl transportèt aquelas exigéncias als govèrns autonomics sens las aplicar al budget general de l’estat, que se noirís amb los impòstes de qualques comunautats autonòmas, mai que mai de Catalonha, del País Valencian, de las Illas Balearas e del Bascoat. “Ont es lo deute d’Adif [societat estatala de camins de fèrre] e dels quilomètres de TGV? Es pas al budget. Practicament tot l’investiment del TGV es fòra lo budget espanhòl per rapòrt a la comptabilizacion del deute amb los critèris europèus. Lo jorn que l’Union Europèa remarque seriosament aquò, metràn los pès dins lo plat. Cossí se finançarà lo fiasco de las estradas radialas de Madrid? Cossí comptabilizaràn lo grand fiasco de Castor? Son de milièrs e de milièrs de milions d’èuros”.
 
 
Ofèrta de negociacion a un nòu govèrn espanhòl
 
Tocant la reaccion de la Generalitat envèrs aquel contraròtle, Artur Mas diguèt pas grand causa. “La responsa pòt èsser tan politica coma juridica”, e dins aquel sens diguèt que la principala responsa seriá “l’alargament de la basa sobeiranista”. Per çò qu’es de la responsa juridica, diguèt: “aquò pòt anar delà lo Tribunal Constitucional, quitament delà e en defòra de l’estat espanhòl”. Lo president catalan diguèt qu’escartava pas cap de responsa politica nimai juridica. Pasmens, apondèt: “me fisi mai de la via politica que del percors juridic”. E o diguèt en tot insistir sus l’alargament de la basa sociala independentista de Catalonha, que provòca aquel escanament de l’estat espanhòl sus las finanças de Catalonha.
 
Tanben remarquèt que “se lo 20 de decembre [data de las eleccions al govèrn espanhòl], en Espanha se decidís de cambiar de govèrn, e se i a un govèrn que se consagre pas a escanar Catalonha, soslinham lo ponch de la resolucion aprovada pel Parlament que demanda la negociacion a Madrid e a Brussèlas. Mas cal un nòu govèrn [espanhòl] qu’aja una concepcion minimala del dialòg”.