Dempuèi la nuèch dels tempses, lo cicle menstrual femenin es estat mal comprés e, incresablament, temut dins la majoritat de las societats. Elas an desvolopat a l’entorn de la mestruacion femenina una seguida de mites e de tabós pro desconcertants. De fach lo mot tabó ven del mot tapu (qu’es polinesian) e a dos senses: “sagrat” e “flux menstrual”. Pasmens, lo mot “menstruacion” ven del mot menstruus (en latin) que vòl dire “mesadièr”.
Pendent l’Edat Mejana, la Glèisa Catolica divulgava e avertissiá a prepaus de la natura indesiraba e potencialament nociva del flux menstrual. Segon la Glèisa, la menstruacion èra pas res de mens que la punicion que Dieu aviá impausat a totas las femnas a causa de la conducha d’Èva e de la temptacion qu’ela aviá exercit sus Adam. Pendent aquela epòca, se permetèt pas que las femnas aleugèsson la dolor pendent lo periòde jos pretèxt que la crampa e lo patiment fasián partida del plan divin.
Lo fach que mantas femnas religiosas aguèsson pas la menstruacion pendent las epòcas de juni e d’abstinéncia e que s’estendèsse aquela situacion a las parròquias, butèt a interpretar aquò coma una rason de mai per que las femnas, pendent la menstruacion, poguèsson pas prene la Sagrada Comunion. Pereu, los parelhs se devián absténer d’aver de relacions sexualas pendent aquel periòde pr’amor que riscavan que los enfants nasquèsson flacs e rosses, e mai eles poirián patir de grèvas malautiás pròprias de l’epòca: la lèpra, la picòta e lo sarrampiu.
Mas l’òme crenhiá tanplan lo flux menstrual pr’amor que per el èra una mòstra de mai del poder femenin. Una cresença fòrça estenduda foguèt que quin pènis que siá qu’intrèsse en contacte amb lo sang femenin ne sortiriá damatjat, en provocant en primièr luòc l’impoténcia e puèi de plagas impossiblas de garir. De la meteissa manièra, d’autras cresenças popularas afirmèron quitament qu’aviá lo poder de convertir lo vin en vinagre, de far que la frucha tombèsse dels arbres, de tuar d’abelhièrs entièrs, de provocar la ràbia als cans e de far que las culturas se degalhèsson e que las tèrras venguèsson esterilas. Se cresiá quitament qu’un enfanton dins son brèç podiá venir empoisonat sonque per l’agach d’una femna vièlha amb la menstruacion (premenopausica).
Pasmens, la menstruacion de la femna èra pas qu’una manièra d’expulsar la malignitat a travèrs del sang. Atanben totes los òmes cercavan d’eliminar lor excèsses de mal per mejan de sagnaduras practicadas pels barbièrs. Aquelas practicas èran fòrça popularas quitament per garir l’amenorrèa (manca de menstruacion) e maitot per far cessar los sortilègis. Quand las femnas sofrissián de fluxes menstruals plan abondoses, per los reduire, anavan quèrre un grapaud per lo cremar tot viu e puèi depausar sos cendres dins un sac près de lors partidas intimas.
Mai d'un especialista de l'Edat Mejana an afirmat que los crestians medievals cresián que los òmes josieus tanben menstruavan e qu'o fasián amb las meteissas dolors que las femnas. Aquò se localizava dins la zòna lombara e del bas ventre. Las referéncias a de descargas periodicas de sang en l’òme se son trobadas frequentament dins la literatura. E, s’a l’origina se poiriá tractar de colics nefritics, lo flux de sang que los josieus abocarián pel pènis èra a causa d’una punicion divina, de la meteissa manièra que la trencadura del ventre de Judàs quand se pengèt (Actes 1:18-19) inspirèt de contes populars e favorizèt la cresença que los erètges e traites del Crist morissián sagnats per l’anus.
Mas la menstruación foguèt pas solament vista d’un biais torçut. Dins un fum de cases èra un biais de devinar s’una femna èra fertila e, doncas, bona per engendrar, o ben s’una dròlla èra arribada a l’edat adulta. I a de cases encara mai estonants, coma lo d’Hildegard de Bingen, que cresiá que lo sang menstrual èra un suènh per la lèpra.
Ça que la, parlar de la menstruacion, quitament dins lo nòstre temps, es totjorn un tabó. E mai s’es ben probable qu’a l’ora d’ara una femna sus quatre siá a menstruar. Per tant, dediqui aqueste article a totas elas, coma signe de feminitat e de gratitud a lor capacitat d’engendrar de vida.
Griselda Lozano
Aqueste article es adaptat del sit del roman Òc que fa difusion d’Occitània e de l’occitan pel public ispanofòn.
Pendent l’Edat Mejana, la Glèisa Catolica divulgava e avertissiá a prepaus de la natura indesiraba e potencialament nociva del flux menstrual. Segon la Glèisa, la menstruacion èra pas res de mens que la punicion que Dieu aviá impausat a totas las femnas a causa de la conducha d’Èva e de la temptacion qu’ela aviá exercit sus Adam. Pendent aquela epòca, se permetèt pas que las femnas aleugèsson la dolor pendent lo periòde jos pretèxt que la crampa e lo patiment fasián partida del plan divin.
Lo fach que mantas femnas religiosas aguèsson pas la menstruacion pendent las epòcas de juni e d’abstinéncia e que s’estendèsse aquela situacion a las parròquias, butèt a interpretar aquò coma una rason de mai per que las femnas, pendent la menstruacion, poguèsson pas prene la Sagrada Comunion. Pereu, los parelhs se devián absténer d’aver de relacions sexualas pendent aquel periòde pr’amor que riscavan que los enfants nasquèsson flacs e rosses, e mai eles poirián patir de grèvas malautiás pròprias de l’epòca: la lèpra, la picòta e lo sarrampiu.
Mas l’òme crenhiá tanplan lo flux menstrual pr’amor que per el èra una mòstra de mai del poder femenin. Una cresença fòrça estenduda foguèt que quin pènis que siá qu’intrèsse en contacte amb lo sang femenin ne sortiriá damatjat, en provocant en primièr luòc l’impoténcia e puèi de plagas impossiblas de garir. De la meteissa manièra, d’autras cresenças popularas afirmèron quitament qu’aviá lo poder de convertir lo vin en vinagre, de far que la frucha tombèsse dels arbres, de tuar d’abelhièrs entièrs, de provocar la ràbia als cans e de far que las culturas se degalhèsson e que las tèrras venguèsson esterilas. Se cresiá quitament qu’un enfanton dins son brèç podiá venir empoisonat sonque per l’agach d’una femna vièlha amb la menstruacion (premenopausica).
Pasmens, la menstruacion de la femna èra pas qu’una manièra d’expulsar la malignitat a travèrs del sang. Atanben totes los òmes cercavan d’eliminar lor excèsses de mal per mejan de sagnaduras practicadas pels barbièrs. Aquelas practicas èran fòrça popularas quitament per garir l’amenorrèa (manca de menstruacion) e maitot per far cessar los sortilègis. Quand las femnas sofrissián de fluxes menstruals plan abondoses, per los reduire, anavan quèrre un grapaud per lo cremar tot viu e puèi depausar sos cendres dins un sac près de lors partidas intimas.
Mai d'un especialista de l'Edat Mejana an afirmat que los crestians medievals cresián que los òmes josieus tanben menstruavan e qu'o fasián amb las meteissas dolors que las femnas. Aquò se localizava dins la zòna lombara e del bas ventre. Las referéncias a de descargas periodicas de sang en l’òme se son trobadas frequentament dins la literatura. E, s’a l’origina se poiriá tractar de colics nefritics, lo flux de sang que los josieus abocarián pel pènis èra a causa d’una punicion divina, de la meteissa manièra que la trencadura del ventre de Judàs quand se pengèt (Actes 1:18-19) inspirèt de contes populars e favorizèt la cresença que los erètges e traites del Crist morissián sagnats per l’anus.
Mas la menstruación foguèt pas solament vista d’un biais torçut. Dins un fum de cases èra un biais de devinar s’una femna èra fertila e, doncas, bona per engendrar, o ben s’una dròlla èra arribada a l’edat adulta. I a de cases encara mai estonants, coma lo d’Hildegard de Bingen, que cresiá que lo sang menstrual èra un suènh per la lèpra.
Ça que la, parlar de la menstruacion, quitament dins lo nòstre temps, es totjorn un tabó. E mai s’es ben probable qu’a l’ora d’ara una femna sus quatre siá a menstruar. Per tant, dediqui aqueste article a totas elas, coma signe de feminitat e de gratitud a lor capacitat d’engendrar de vida.
Griselda Lozano
Aqueste article es adaptat del sit del roman Òc que fa difusion d’Occitània e de l’occitan pel public ispanofòn.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
E Mercés per aqueste article hèra interessant!!!
Qu'em demandi despuish bèra pausa quin hasèn las hemnas abans que i avosse los tampons e las servietas de uei.
E n'i a qui ac saben ací?
Qu'ei ua de las rasons de l'interdiccion aus mensh de 18 ans deu film Baise Moi de Virginie Despentes : que i a ua scena on ua de las eroinas s'amusa a barrejar la soa sang menstruau sus la moqueta de l'otèl qui an logat.
... mentre que hèra de films on vedes geysers de sang chisclar de membres mutilats n'estón pas interdits qu'aus mensh de 12 ans!
Chez les Indiens Shasta du nord de la Californie, une fille menstruée va dans une hutte spécialement préparée pour elle, et y demeure pour environ 10 jours. Elle est accompagnée de sa mère ou une femme plus âgée qui prend soin d’elle, la baigne, la nourrit et se soucie de tous ses besoins. Tout ce qu’elle désire pendant ce moment lui est donné.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari