Coma cada annada dempuèi que viri sus Facebook, faguèri lo 24 de decembre la famosa galejada de “Sètz lèstes per faire la fèsta per la naissença de Dieu?” en tot empegar una fòto de Lemmy Kilmister de Motörhead. Ongan que l’òme festejava sos 70 ans, pensavi pas que seriá lo darrièr còp. Ça que la, lo Lemmy èra un miraculat: normalament es la siá fòto que se deuriá trobar dins los diccionaris al costat del mot “excès”.

Es pas una vida que visquèt, mas un vintenat. Mas comencem per la debuta.
 
Es en 1945 que nasquèt a Stoke on Trent en Anglatèrra Ian Fraiser Kilmister, filh d’un ancian capelan de la Royal Air Force, qu’aqueste darrièr lo daissèt tanlèu sortit del ventre mairal (Lemmy ne tirèt son òdi de las religions).
 
Pichon, boleguèt de pertot en Anglatèrra e dins lo País de Galas.
 
Quand sa maire se tornèt maridar e la familha nòva s’installèt al País de Galas, Ian comencèt de s’interessar al rock e a las filhas. I ganhèt tanben l’escais de “Lemmy”, diminutiu de “Lend me a fiver” (“Balha-me’n un de cinc liuras”), expression costumièra dins la boca d’aquel afogat de jòcs de moneda.
 
A la debuta dels ans 60, Lemmy decidiguèt que fariá del rock’n’roll son mestièr....
 
Comencèt d’o faire seriosament en 1967, ont venguèt roadie per Jimi Hendrix (segon la legenda, es el qu’acordava las guitarras del Voodoo Child).
 
En 1971, venguèt lo bassista d’Hawkwind, còla britanica d’space rock. E quand en 1975, los autres musicians de la còla lo daissèron en preson a la termièra canadenca per detencion de “produches enebits” (abans de lo faire sortir perque capitèron pas a se trapar un bassista per lo remplaçar), se n’anèt montar Bastards, que venguèt lèu Motörhead (nom del darrièr títol que compausèt per Hawkwind).
 
Gaireben 40 ans puèi, e pr’amor de qualques “infidelitats” (montèt en 2000 The Head Cat, còla de represa de títols fondamentals del rock’n’roll amb de mond dels Stays Cats, e participèt coma convidat a un fum de projèctes d’amics musicians), Lemmy contunhava de manjar de quitran amb Motörhead (que faguèt espelir en agost Bad Magic, lo sieu 22n disc).
 
 
“Hi, he was Motörhead and he was the rock’n’roll”
 
Mai qu’un musician, una incarnacion. Per un fum de gents, Lemmy èra pas sonque un musician de rock… èra lo rock’ n’roll.
 
E tot aquò gràcias a un fum de legendas que viran a l’entorn d’el (e que comencèron de virar abans los quites malhums socials): forra-borra, auriá colcat amb 2000 femnas o encara un jorn ont li volguèron faire una transfusion de sang, los mètges li diguèron “Pauròt, de sang blos, vos tuariá”.
 
Installat a Los Angeles dempuèi un brieu, Lemmy viviá dins un apartament, vertadièra palanca entre lo musèu e la botiga de pelharòt, tot bèl just al dessús del Whiskey a Gogo, lo club ont aviá sas costumas.
 
La siá vida es retraçada a travèrs de testimoniatges dins lo filme Lemmy, 49% Motherfucker, 51% Son of a Bitch (tornat entitolar Lemmy, the Movie per passar la censura).
 
O sabiam… ça que la, nos espaurugava.
 
 
70 ans e puèi se’n va
 
Fasiá bèl temps que lo Lemmy aviá passada l’òsca, ça que la totes nos pensàvem qu’èra immortal: un òme que se fotèt tant d’speed (“motor head” en anglés es l’escais dels afogats d’aquela droga), que s’èra fumadas tant de cigarretas e begut tant de Jack Daniel’s… podiá pas crebar aital…
 
Pasmens, la nòva tombèt: aprèp aver capitat a èsser encara aicí aprèp de problèmas de còr (que lo faguèron passar del Jack a la vòdka), lo Lemmy se n’anèt en qualques jorns en seguida d’un càncer… E aquò partiguèt coma un pet sus una tela suls malhums socials; tanlèu pareguda l’anóncia oficiala de la còla Motörhead (fichièr “Lemmy Died”), las reaccions de sos amics se faguèron pas esperar.
 

 
 

Lost one of my best friends, Lemmy, today. He will be sadly missed. He was a warrior and a legend. I will see you on the other side.

— Ozzy Osbourne (@OzzyOsbourne) 29 desembre, 2015

 
 

Lemmy, you are one of the primary reasons this band exists. We're forever grateful for all of your inspiration. RIP pic.twitter.com/WC1csn5F5x

— Metallica (@Metallica) 29 desembre, 2015

 
 
Alavetz, qu’agrade o pas, Lemmy es qualqu’un que marquèt los esperits; basta de veire los malhums socials, que dempuèi l’anóncia de la siá desaparicion, son passats en mòde “Sèm Lemmy”.
 
Basta d’esperar que lo paire Kilmister se n’ane faire un putanièr de jam amb Dio, Hendrix, Nina Hagen, Sid Vicious e totes los sieus amics als quals subrevisquèt....
 
E de se dire, sens mancar de respècte a las cresenças de cadun, que se d’unes considèran que Jèsus nasquèt un 25 de decembre, serem un fum que direm que Dieu, el, se moriguèt un 28…
 
E tric e trac, Motörhead es acabat.
 
 
 
 
Cedric Rousseu / Cocanha Mèdia