Lo dictator Adolf Hitler se suicidèt lo 30 d’abril de 1945 dins un bunquèr de Berlin, en seguida de l’intrada dels aliats dins la capitala alemanda. Lo “führer” nazi daissèt pas de descendéncia, mas si que daissèt un eiretatge empoisonat: Mein Kampf (Ma lucha), lo libre que dedins el aviá representat entre 1924 e 1926 las basas de la pensada nacionalsocialista, racista e antisemita que practiquèt definitivament a partir de 1933.
 
A la fin de la Segonda Guèrra Mondiala, las poténcias venceiras decidiguèron de legar a l’Estat Liure de Bavièra tot lo patrimòni d’Hitler, comprés lo famós libre, perque lo darrièr abitatge d’Hitler que figurava al recensament èra justament dins la capitala bavieresa, Munic. Alavetz, dempuèi 1945, en Alemanha, èra pas enebit d’aver d’exemplars d’aquel libre nimai de ne vendre e de ne crompar, mas si qu’èra enebit de reeditar l’òbra per òrdre exprès de Bavièra.
 
Mas aquò ven de cambiar, perque los dreches del libre cessèron dijòus passat amb la fin de 2015, setanta ans après la mòrt de l’autor. Ara, doncas, Mein Kampf es de domeni public en Alemanha e quin ostal d’edicion que siá a lo drech legal de lo reeditar. Ça que la, amb una condicion, impausada arunan pels conselhièrs de justícia dels estats alemands per respècte als milions de victimas del regim nazi: solament se pòt publicar d’edicions comentadas.
 
La primièra qu’apareisserà, lo 7 de genièr, es la de l’Institut d’Istòria Contemporanèa de Munic (IfZ), un dels principals centres de recèrca sul nazisme. Dempuèi 2009 trabalha sus Hitler, Mein Kampf, eine kritische Edition, de 1948 paginas, en dos volums e amb 3700 comentaris critics sus l’ideologia del tèxt original. Aquela edicion critica recebèt lo sosten inicial del govèrn bavierés, mas après un viatge de las autoritats de Bavièra a Israèl se’n desmarquèt.