Ieu sabi pas se dins una guèrra tot es permés perque n’ai pas jamai viscuda cap. Ai pas experimentat l’angoissa de me sentir agantat dins un territòri bombardat per l’enemic. Me soi pas jamai afrontat nimai al dilèma d’aver de tirar lèu e de tuar lo vesin davant la possibilitat qu’el tire abans en quichant lo clavelet.
Ça que la, me permeti la libertat de criticar qualques estrategias perpetradas pels partits que s’afrontan en Siria. Vos en parlarai, uèi, d’una de las mai agressivas qu’an patit qualques nuclèus urbans d’aquel país dins las darrièras setmanas, en mai —segur— del bombardament dels airals residencials que lo regim los a pas arrestats dempuèi lo començament de la guèrra.
Una de las politicas de guèrra del regim es l’isolament total de quartièrs entièrs. Aquò supausa la condemnacion a la fam de milièrs de familhas. Aquestes jorns, qualques mèdias internacionals an fach resson de la desgràcia dels estatjants de la vila vièlha d’Hòms, que son environats per de tropas que los daissan pas sortir e qu’empedisson l’intrada de quina que siá ajuda o noiridura. Patisson tanben la malnutricion la majoritat de las 20 000 personas que demòran agantadas dins lo campament palestinian de Yarmuk, un districte qu’abans la guèrra aculhissiá aperaquí 200 000 personas.
Vos poiriái expausar los detalhs del patiment de las maires, que sabon pas pus ont trobar de noiridura per lors enfants afamats e raquitics. O los penibles imatges de lor rotina, de lor agonia balajada per un scenari mai qu’apocaliptic. Mas cresi que caldrà pas, perque es segur qu’avètz una idèa de la dramatica situacion d’aquelas personas, que qualques unas son mòrtas pel fuòc d’un franctiraire quand an gausat sortir de l’ostal per amassar quatre pinçadas d’èrba seca per donar quicòm de manjar a lor familha.
La fam es un tipe de tortura massissa suls rebèls e sus la populacion civila que los a sostenguts. Se tracta d’estofar la resisténcia e l’esperit de lucha dels opausants, de los rebaissar a de despolhas umanas que se contenten amb quina patz que siá, amb la patz impausada dins los tèrmes e las condicions causidas pels venceires. I a de desenats de nuclèus urbans per tot lo país dins aquela situacion limit.
Un pauc mai al nòrd d’Hòms, als alentorns d’Alèp, i a doas vilas qu’amassan mai de 45 000 personas e que son tanben isoladas del Mond, mas degun ne parla pas. Se tracta de Zhara e Nobl, doas vilas de populacion shiita que patisson lo sètge de las milícias rebèllas; an una populacion que s’alimenta de çò qu’òm lor lança dempuèi l’aire, dels elicoptèrs de l’armada siriana.
Probable, l’armada siriana estend la dolor e la desolacion a una escala mai granda que los rebèls perque dispausa de mai de ressorsas que l’enemic. De lor costat, los rebèls cometon tanben de crimes cada jorn, mas assètjan e torturan mens que los soldats. Es a dire: tuan, coma l’armada, dins la mesura de lors possibilitats.
Jordi Llaonart
Arabista e jornalista especializat dins lo Mond Arabi e l’islam
Article traduch del catalan del blòg Interpretant el Món Àrab i l'islam
Ça que la, me permeti la libertat de criticar qualques estrategias perpetradas pels partits que s’afrontan en Siria. Vos en parlarai, uèi, d’una de las mai agressivas qu’an patit qualques nuclèus urbans d’aquel país dins las darrièras setmanas, en mai —segur— del bombardament dels airals residencials que lo regim los a pas arrestats dempuèi lo començament de la guèrra.
Una de las politicas de guèrra del regim es l’isolament total de quartièrs entièrs. Aquò supausa la condemnacion a la fam de milièrs de familhas. Aquestes jorns, qualques mèdias internacionals an fach resson de la desgràcia dels estatjants de la vila vièlha d’Hòms, que son environats per de tropas que los daissan pas sortir e qu’empedisson l’intrada de quina que siá ajuda o noiridura. Patisson tanben la malnutricion la majoritat de las 20 000 personas que demòran agantadas dins lo campament palestinian de Yarmuk, un districte qu’abans la guèrra aculhissiá aperaquí 200 000 personas.
Vos poiriái expausar los detalhs del patiment de las maires, que sabon pas pus ont trobar de noiridura per lors enfants afamats e raquitics. O los penibles imatges de lor rotina, de lor agonia balajada per un scenari mai qu’apocaliptic. Mas cresi que caldrà pas, perque es segur qu’avètz una idèa de la dramatica situacion d’aquelas personas, que qualques unas son mòrtas pel fuòc d’un franctiraire quand an gausat sortir de l’ostal per amassar quatre pinçadas d’èrba seca per donar quicòm de manjar a lor familha.
La fam es un tipe de tortura massissa suls rebèls e sus la populacion civila que los a sostenguts. Se tracta d’estofar la resisténcia e l’esperit de lucha dels opausants, de los rebaissar a de despolhas umanas que se contenten amb quina patz que siá, amb la patz impausada dins los tèrmes e las condicions causidas pels venceires. I a de desenats de nuclèus urbans per tot lo país dins aquela situacion limit.
Un pauc mai al nòrd d’Hòms, als alentorns d’Alèp, i a doas vilas qu’amassan mai de 45 000 personas e que son tanben isoladas del Mond, mas degun ne parla pas. Se tracta de Zhara e Nobl, doas vilas de populacion shiita que patisson lo sètge de las milícias rebèllas; an una populacion que s’alimenta de çò qu’òm lor lança dempuèi l’aire, dels elicoptèrs de l’armada siriana.
Probable, l’armada siriana estend la dolor e la desolacion a una escala mai granda que los rebèls perque dispausa de mai de ressorsas que l’enemic. De lor costat, los rebèls cometon tanben de crimes cada jorn, mas assètjan e torturan mens que los soldats. Es a dire: tuan, coma l’armada, dins la mesura de lors possibilitats.
Jordi Llaonart
Arabista e jornalista especializat dins lo Mond Arabi e l’islam
Article traduch del catalan del blòg Interpretant el Món Àrab i l'islam
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
l'Exercit sirià està recuperant son país en mans de l'EI, que té l'ajuda de Arabia,e los que tots sabem e que manipulan l'informacion dels països occidentals o capitalistas.
LA guèrra tota es una tortura. Afamar es una tortura. Tuar es una tortura (pels subrevivents, tè !) Mas endurar la guèrra de l'autre sens ripostar es tanben una tortura. E la patz impausada pel venceire subre los vençuts es una torura, coma la de França subre Occitania. La sotmission a la lei dels venceires es una tortura tanben. Ont s'arrèsta la totura ? Aquí exactament que s'arrèsta la volontat de dominacion dels unes subres los autres… e aquí, se compren lèu fait que sèm pas encara tirats d'afar !
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari