Actualitats
Distincion per l’ensenhament public de l’occitan
Lo Ministèri de la Cultura francés a autrejat la medalha de Cavalièr de las Arts e de las Letras a Maria-Joana Verny e a Felip Martèl
Lo Ministèri de la Cultura francés autregèt lo 8 de genièr passat, a Maria-Joana Verny e a Felip Martèl, la medalha de Cavalièr de las Arts e de las Letras. Los professors e activistas de la Federacion dels Ensenhaires de Lenga e Cultura d’Òc (FÈLCO) recebèron aquela distincion coma reconeissença per lor prètzfach dins l’ensenhament e la recèrca de la lenga occitana. “Ai pas ren demandat, mas l’accèpto en pensant qu’en delai de ieu, ven als ensenhaires e cerchaires en domeni occitan, e encara, en delai, a totes los actors de la cultura d’òc que vai aquela reconoissença”, çò declarèt Martèl a Jornalet.
La ceremònia se faguèt a Besièrs, dins la sedença del CIRDÒC, la mediatèca e centre de desvolopament de l’occitan, que 40 après sa fondacion, classa, archiva e documenta tot lo material liat a la nòstra lenga e la nòstra cultura. “Soi aürosa que nos siá rendut al CIRDÒC, aquel onor, aquel luòc magnific de vida e de cultura”, çò diguèt Verny dins son discors, en tot definir lo luòc aital: “[es] un exemple de mon espèr de veire nòstra lenga e nòstra cultura prene la plaça publica que s’ameritan”.
“S’aboliràn pas, ailàs, las annadas d’umiliacion, tornaràn pas als nòstres la dignitat que lor raubèron en los pregar de pausar a la pòrta de l’escòla la lor lenga amb lors esclòps fangoses. Mas demòran vivas, las nòstras lengas, en França. Las an pas encara tuadas, son aquí, tot pròche, dins la memòria del mond e dins çò que s’apèla la competéncia passiva. Vivon dins la creacion, la literatura, la musica, lo teatre, lo cinèma, mas lor manca l’encastre social public ont se poguèsson ausir e parlar en dignitat”, çò apondèt Verny.
En mai d’aquò, Martèl reconeguèt a la redaccion de Jornalet qu’esperava quicòm mai qu’aquela distincion del Ministèri de la Cultura. “De nòstre ministèri de tutèla esperàvem que melhorèsse la situacion de l’ensenhament de l’occitan dins lo public, de la mairala e a l’universitat, çò qu’es pas evident amb sa reforma dau collègi. Una politica d’ofèrta venent d’el pertot sus tot l’espandi occitan, sens eissubliar la diaspòra parisenca, auriá vaugut totas las medalhas”.
Chevaliers des Arts et des Lettresper france3midipyrenees
La ceremònia se faguèt a Besièrs, dins la sedença del CIRDÒC, la mediatèca e centre de desvolopament de l’occitan, que 40 après sa fondacion, classa, archiva e documenta tot lo material liat a la nòstra lenga e la nòstra cultura. “Soi aürosa que nos siá rendut al CIRDÒC, aquel onor, aquel luòc magnific de vida e de cultura”, çò diguèt Verny dins son discors, en tot definir lo luòc aital: “[es] un exemple de mon espèr de veire nòstra lenga e nòstra cultura prene la plaça publica que s’ameritan”.
“S’aboliràn pas, ailàs, las annadas d’umiliacion, tornaràn pas als nòstres la dignitat que lor raubèron en los pregar de pausar a la pòrta de l’escòla la lor lenga amb lors esclòps fangoses. Mas demòran vivas, las nòstras lengas, en França. Las an pas encara tuadas, son aquí, tot pròche, dins la memòria del mond e dins çò que s’apèla la competéncia passiva. Vivon dins la creacion, la literatura, la musica, lo teatre, lo cinèma, mas lor manca l’encastre social public ont se poguèsson ausir e parlar en dignitat”, çò apondèt Verny.
En mai d’aquò, Martèl reconeguèt a la redaccion de Jornalet qu’esperava quicòm mai qu’aquela distincion del Ministèri de la Cultura. “De nòstre ministèri de tutèla esperàvem que melhorèsse la situacion de l’ensenhament de l’occitan dins lo public, de la mairala e a l’universitat, çò qu’es pas evident amb sa reforma dau collègi. Una politica d’ofèrta venent d’el pertot sus tot l’espandi occitan, sens eissubliar la diaspòra parisenca, auriá vaugut totas las medalhas”.
Chevaliers des Arts et des Lettresper france3midipyrenees
Un còp èra… una dròlla de païsans del Cantal qu’ausissiá doas lengas a l’ostal, sens aver cap de consciéncia que i podiá...
Posted by Marie Jeanne Verny on dissabte, 9 / gener / 2016
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Dins La Festa , Robert Lafont escriviá "N'i a que i van e n'i a que son sempre per i anar!" Basta de pas oblidar aquò. Felip e Maria Joana fuguèron, son e seràn d'aquelei que i van e que i van de lònga, amb lo capuditge necessari per faire avançar pauc a cha pauc la causa de la lenga, amb tot lo trabalh fach dins lei classas per lei colègas. Capèu bas !
Segur que voudriám "qu'aquela puta d'estat… bla bla bla" mai la realitat es la realitat e l'amarum fa pas gaire avançar lo carreton. Per de qué escupir dins la sopa? Es un trabalh collectiu qu'es reconeigut (l'an ben dich lei medalhats) çò qu'es pas abituau dins l'Educacion Nacionala.
Avèm just d'encoratjar lei joines qu'arriban amb son estrambòrd e son energia de contunhar lo trabalh entamenat amb la meteissa paciéncia, la meteissa perseverénca e la meteissa "abnegacion". (la paraula es fòrta mai es aquela que pense)
Felicitacions Marie-Jana e Felip per aquera madalha plan meritada. L'estat balha aquiu un simbèu fòrt de reconeishénça de la lenga e aquò qu'ei dejà rede importent. E jo, personalament, que vos disi a tots dus un gran mercés peu vòste trabalh acarnassit entà la promocion e la defénça de l'ensenhament de l'Occitan.
Un grand merces à MJ e Felip pel lor vas que nos permet de contunhar de nos batre par nostra plaça dins l'escola publica, l'escola de totes ! Lor umanisme sincère me toca prigondament
Anciana estudianta de Maria-Joana e Felip, lor disi mercés.
De medalha, ne doni pas, mas an mon admiracion, ma reconeissença e mon amistat.
Basta trobessiam mai sovent de mond de la qualitat de Maria-Joana e Felip !
“De nòstre ministèri de tutèla esperàvem que melhorèsse la situacion de l’ensenhament de l’occitan dins lo public, de la mairala e a l’universitat, çò qu’es pas evident amb sa reforma dau collègi. Una politica d’ofèrta venent d’el pertot sus tot l’espandi occitan, sens eissubliar la diaspòra parisenca, auriá vaugut totas las medalhas” E òc, sénher Martèl. mas sèm jos la dictatura financiarista d'Euròpa e non cal pas somiar. Sempre mai lor agradarà la solucion mens costosa : e de nosautres, s'en viran, plan segur.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari